Marek Dulinicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
m drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
[[w:Marek Dulinicz|Marek Dulinicz]] – polski historyk, specjalista w dziedzinie archeologii średniowiecza, zwłaszcza Słowiańszczyzny.
'''[[w:Marek Dulinicz|Marek Dulinicz]]''' (1957–2010) – polski historyk, specjalista w dziedzinie archeologii średniowiecza, zwłaszcza Słowiańszczyzny.
* Metoda typologiczna należy do kanonu metod źródłoznawstwa archeologicznego i jej stosowania wymaga się od każdego przedstawiciela tej dyscypliny, niezależnie od nastawienia poznawczego.
** Źródło: ''Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian'' w: ''Archeologia Polski'' t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
** Zobacz tez [[archeografia]]


* Obszary w dorzeczu Prypeci, części dorzecza Dniepru i Prutu są uznawane za macierzyste ziemie Słowian. W czasach, dla których dysponujemy już źródłami pisanymi, zamieszkiwali je m.in. Dregowicze (dorzecze Prypeci), Polanie (rejon Kijowa), Siewierzanie (dorzecze Dniepru i jego lewego dopływu Sejmu), Radymicze, Krywicze (dorzecze górnego Dniepru).
* Metoda typologiczna należy do kanonu metod źródłoznawstwa archeologicznego i jej stosowania wymaga się od każdego przedstawiciela tej dyscypliny, niezależnie od nastawienia poznawczego.
** Źródło: Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
** Źródło: ''Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian'' w: ''Archeologia Polski'' t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
** Zobacz tez [[Archeografia]]


* Postęp badań, a zwłaszcza wykorzystanie przyrodniczych metod datowania sprawił, że teza o wczesnym (V, VI wiek) i licznym zajmowaniu przez Słowian ziem na zachód od Wisły, aż po Łabę, została negatywnie zweryfikowana. Podobne przewartościowanie poglądów na chronologię i intensywność ekspansji Słowian w kierunku północnym i północno‑wschodnim, w dorzecze górnego Dniepru, Dźwiny, rzeki Wołchow i górnej Wołgi, nastąpiło w ostatnich latach wśród archeologów badających wczesnośredniowieczne osadnictwo tych terenów.
* Obszary w dorzeczu Prypeci, części dorzecza Dniepru i Prutu są uznawane za macierzyste ziemie Słowian. W czasach, dla których dysponujemy już źródłami pisanymi, zamieszkiwali je m.in. Dregowicze (dorzecze Prypeci), Polanie (rejon Kijowa), Siewierzanie (dorzecze Dniepru i jego lewego dopływu Sejmu), Radymicze, Krywicze (dorzecze górnego Dniepru).
** Źródło Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
** Źródło: ''Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian'' w: ''Archeologia Polski'' t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 115, op. cit. Władysław Duczko, Ruś wikingów, Warszawa 2006, s. 58–60, 86–87
** Zobacz też: [[Władysław Duczko]]
** Zobacz też [[Michał Janusz Parczewski]], [[Kazimierz Godłowski]], [[Andrzej Kokowski]], [[Aleksander Bursche]], [[Jerzy Kolendo]], [[Zdeněk Váňa]], [[Wojciech Szymański]], [[Magdalena Mączyńska]], [[Wojciech Nowakowski]], [[Jerzy Okulicz-Kozaryn]], [[ Andrej Pleterski]], [[Rostislav Terpilovski]]

* Postęp badań, a zwłaszcza wykorzystanie przyrodniczych metod datowania sprawił, że teza o wczesnym (V, VI wiek) i licznym zajmowaniu przez Słowian ziem na zachód od Wisły, aż po Łabę, została negatywnie zweryfikowana. Podobne przewartościowanie poglądów na chronologię i intensywność ekspansji Słowian w kierunku północnym i północno‑wschodnim, w dorzecze górnego Dniepru, Dźwiny, rzeki Wołchow i górnej Wołgi, nastąpiło w ostatnich latach wśród archeologów badających wczesnośredniowieczne osadnictwo tych terenów.
**Źródło: Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 115, op. cit. Władysław Duczko, Ruś wikingów, Warszawa, 2006, s. 58–60, 86–87
** Zobacz też [[Władysław Duczko]]


{{SORTUJ:Dulinicz, Marek}}
[[Kategoria:Polscy archeolodzy]]
[[Kategoria:Polscy archeolodzy]]
[[Kategoria:Polscy historycy]]

Wersja z 13:55, 21 cze 2020

Marek Dulinicz (1957–2010) – polski historyk, specjalista w dziedzinie archeologii średniowiecza, zwłaszcza Słowiańszczyzny.

  • Metoda typologiczna należy do kanonu metod źródłoznawstwa archeologicznego i jej stosowania wymaga się od każdego przedstawiciela tej dyscypliny, niezależnie od nastawienia poznawczego.
    • Źródło: Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
    • Zobacz tez archeografia
  • Obszary w dorzeczu Prypeci, części dorzecza Dniepru i Prutu są uznawane za macierzyste ziemie Słowian. W czasach, dla których dysponujemy już źródłami pisanymi, zamieszkiwali je m.in. Dregowicze (dorzecze Prypeci), Polanie (rejon Kijowa), Siewierzanie (dorzecze Dniepru i jego lewego dopływu – Sejmu), Radymicze, Krywicze (dorzecze górnego Dniepru).
    • Źródło: Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 126
  • Postęp badań, a zwłaszcza wykorzystanie przyrodniczych metod datowania sprawił, że teza o wczesnym (V, VI wiek) i licznym zajmowaniu przez Słowian ziem na zachód od Wisły, aż po Łabę, została negatywnie zweryfikowana. Podobne przewartościowanie poglądów na chronologię i intensywność ekspansji Słowian w kierunku północnym i północno‑wschodnim, w dorzecze górnego Dniepru, Dźwiny, rzeki Wołchow i górnej Wołgi, nastąpiło w ostatnich latach wśród archeologów badających wczesnośredniowieczne osadnictwo tych terenów.
    • Źródło: Antropologia fizyczna, archeologia, etnogeneza Słowian w: Archeologia Polski t. 53 (2008) z. 1, wydawca Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, s. 115, op. cit. Władysław Duczko, Ruś wikingów, Warszawa 2006, s. 58–60, 86–87
    • Zobacz też: Władysław Duczko