Jak zostać królem: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
N; do rozwinięcia |
m +1 |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
* Historia przyjaźni, lojalności i zaufania dwóch mężczyzn pochodzących z różnych sfer: króla i psychoanalityka bez dyplomu, wydarzyła się naprawdę. Trudno powiedzieć, co jest w niej lepsze – pomysł na przedstawienie kluczowego momentu burzliwej epoki z perspektywy nieradzącego sobie ze swoimi kompleksami władcy, szarlatańska błazenada konowała próbującego zjednać sobie sympatię króla czy może koncertowy popis aktorstwa Firtha w roli królewskiego strażnika cnót i Rusha jako jego uzdrowiciela. Niewątpliwe jest to, że na Oscary zasłużyli obaj. |
* Historia przyjaźni, lojalności i zaufania dwóch mężczyzn pochodzących z różnych sfer: króla i psychoanalityka bez dyplomu, wydarzyła się naprawdę. Trudno powiedzieć, co jest w niej lepsze – pomysł na przedstawienie kluczowego momentu burzliwej epoki z perspektywy nieradzącego sobie ze swoimi kompleksami władcy, szarlatańska błazenada konowała próbującego zjednać sobie sympatię króla czy może koncertowy popis aktorstwa Firtha w roli królewskiego strażnika cnót i Rusha jako jego uzdrowiciela. Niewątpliwe jest to, że na Oscary zasłużyli obaj. |
||
** Autor: [[Janusz Wróblewski]], [http://www.polityka.pl/kultura/film/1512420,1,recenzja-filmu-jak-zostac-krolem-rez-tom-hooper.read#ixzz1d13mQq2r ''Król na terapii'', polityka.pl, 25 stycznia 2011] |
** Autor: [[Janusz Wróblewski]], [http://www.polityka.pl/kultura/film/1512420,1,recenzja-filmu-jak-zostac-krolem-rez-tom-hooper.read#ixzz1d13mQq2r ''Król na terapii'', polityka.pl, 25 stycznia 2011] |
||
* Pierwotne zakończenie było hollywoodzkie. Bertie został wyleczony. Jego ostatnie przemówienie było bezbłędne. Ja jednak wiedziałem, że to nieprawda. W autentycznym przemówieniu wygłoszonym na początku wojny w 1939 roku król bardzo starał się zapanować nad jąkaniem, ale nie był to występ perfekcyjny. Król po prostu sobie dobrze poradził. Miałem się na baczności przed nakręceniem filmu o cudownym ozdrowieniu. Większość tych, którzy się jąkają, nie myśli o pozbyciu się tej wady, ale o tym, jak z nią żyć. |
|||
** Autor: [[Tom Hooper]], ''Monarsza mowa'', „The Guardian”, tłum. „Forum”, 24 stycznia 2011. |
|||
Wersja z 13:04, 7 lis 2011
Jak zostać królem (ang. The King's Speech, 2010) − brytyjsko-australijski niezależny dramat historyczny w reżyserii Toma Hoopera.
O filmie
- Historia przyjaźni, lojalności i zaufania dwóch mężczyzn pochodzących z różnych sfer: króla i psychoanalityka bez dyplomu, wydarzyła się naprawdę. Trudno powiedzieć, co jest w niej lepsze – pomysł na przedstawienie kluczowego momentu burzliwej epoki z perspektywy nieradzącego sobie ze swoimi kompleksami władcy, szarlatańska błazenada konowała próbującego zjednać sobie sympatię króla czy może koncertowy popis aktorstwa Firtha w roli królewskiego strażnika cnót i Rusha jako jego uzdrowiciela. Niewątpliwe jest to, że na Oscary zasłużyli obaj.
- Pierwotne zakończenie było hollywoodzkie. Bertie został wyleczony. Jego ostatnie przemówienie było bezbłędne. Ja jednak wiedziałem, że to nieprawda. W autentycznym przemówieniu wygłoszonym na początku wojny w 1939 roku król bardzo starał się zapanować nad jąkaniem, ale nie był to występ perfekcyjny. Król po prostu sobie dobrze poradził. Miałem się na baczności przed nakręceniem filmu o cudownym ozdrowieniu. Większość tych, którzy się jąkają, nie myśli o pozbyciu się tej wady, ale o tym, jak z nią żyć.
- Autor: Tom Hooper, Monarsza mowa, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 24 stycznia 2011.