Gabriel García Márquez

Gabriel García Márquez (ur. 1928), kolumbijski pisarz, dziennikarz, laureat Nagrody Nobla.

Sto lat samotności

• Człowiek nie należy do żadnej ziemi, póki nie ma w niej nikogo ze swych zmarłych.

• Jej [Camili Sagastume - Elefanty] teoria, dowiedziona przez praktyk, opierała się na zasadzie, że człowiek utrzymujący w idealnym porządku wszystkie sprawy sumienia może jeść bez przerwy, póki się nie zmęczy.

• Kino jest maszyną wywołującą złudzenia i nie zasługuje a reakcje emocjonalne publiczności.

• Nie umiera sie wtedy, kiedy trzeba, ale kiedy można to zrobić.

• Według niej [Fernandy] drzwi wynaleziono po to, żeby je zamykać, a to, co się dzieje na ulicy, mogło być ciekawe tylko dla ulicznic.

• Zgodnie ze swą naturą mężczyzna gardzi głodem po zaspokojeniu apetytu.

Miłość w czasach zarazy

• Istoty ludzkie nie rodzą się raz na zawsze w dniu, w którym matki wydają je na świat, ale życie zmusza je do ponownego i wielokrotnego rodzenia samych siebie.

• Każdy przychodzi na świat z przypisaną sobie ilością rżnięć i jeśli się ich nie wykorzysta, wszystko jedno z jakich przyczyn, z własnej czy z cudzej winy, dobrowolnie czy pod przymusem, traci się je na zawsze.

• To, co się robi w łóżku, nigdy nie jest niemoralne, jeśli przyczynia się do utrwalenia miłości.

• Pamięć serca unicestwia złe wspomnienia, wyolbrzymiając dobre, (...) dzięki temu mechanizmowi udaje nam się znosić ciężar przeszłości.