Sobótka (ognisko)

Sobótka (Sobótka, Sobitka, Sobitki) – ogniska na południu Polski, rozpalane na wzgórzach przez pasterzy i pastuchów, wokoło których śpiewano i skakano przez ogień. Zapaliwszy pod wieczór na polu duży snop słomy śpiewano dopóty aż wszyscy mieszkańcy z chałup nie wyszli aby patrzeć na rozniecony ogień.

Przysłowia

Kto w Sobótkę nie będzie,
Główka go boleć wciąż będzie

Sobótka w pieśniach góralskich

w wigilię św. Jana

Pieśń 211

Sobit, sobit, sobitojka,
ja na tebe wółoczyła.
Tó ju horu, to w domu,
to w buriany, to w kropywu.
Diwky kitku zapalyly,
diwky kitku zapalyly.
Chłopcu sia pozbihaly,
kytku czornu rozerwały.

Pieśń 219

Oj, sobósiu, sobósejko.
kołym na tia uołoczyła.
trym steżejkyw utołoczyła.

Teper na tia ne wołoczu,
trej steżejkyw ne utołoczu.

Horysznianie, dołysznianie,
do nas, do nas na sobitku,

u nas sobitka jasnejka,
czeładojka pysznejkaja.

A jak mo jij zapałyła,
wszytkie hory oświtała,
a jak óna zahasyła,
wszytki hory otemnyła.

Pieśń 231

A na ryczci na kameni
dwa hołuby wodu pyły
ta i sobi howoryły

Hej, łet'my mo, połet'my mo
w czyste połe na jahodu;
tam budemo my słuchaty,
jak bude diwcze spiwaty,
bude ity za staroho,
za staroho, neluboho.

Hej, mij stary, mij neluby,
tiehot jeś mi na serdońku,
jeszcze tiehszy od kamena,
od kamena młynowoho,
od kołesa wodianoho.

Prosyła sy Boha Rumer,
szczob jej tot stary umer

Pieśń 233

• Zbirała sy fijałońki,
  na sobitku, na winońki.

Pieśń 234

• Dolisznianie, horisznianie!
  

Schod'te sia do nas na sobitku!
Spoczeme wam slipu kitku.
Komu sia ne dostało,
tomu dame, nej jist' sino