Siostrzeniec czarodzieja

Siostrzeniec czarodzieja (ang. The Magician's Nephew) – szósty tom z cyklu Opowieści z Narnii autorstwa brytyjskiego pisarza C.S. Lewisa, opublikowany w 1955. Tłumaczenie: Andrzej Polkowski.

– Ale… błagam cię… czy nie mógłbyś… czy nie możesz dać mi czegoś, co uzdrowiłoby moją mamę? – Do tej chwili wpatrywał się w jedną z wielkich przednich łap Lwa (…); teraz, w rozpaczy, podniósł głowę i spojrzał mu prosto w twarz. To, co zobaczył, zaskoczyło go tak, jak chyba jeszcze nic w całym jego życiu. Bo oto złotobrązowa twarz nachyliła się ku niemu i (…) w wielkich oczach pojawiły się błyszczące łzy. Te łzy były tak duże i tak błyszczące, że nie mógł się oprzeć myśli, iż Lew jeszcze bardziej żałuje jego matki niż on sam.
- Źródło: rozdział 12, Przygoda Truskawka

A tak już, niestety, bywa, że kiedy ktoś próbuje być głupszym, niż jest, bardzo często staje się głupszy naprawdę.
- Źródło: rozdział 10, Pierwszy żart i inne sprawy

Bo tak już jest, że to, co się widzi i słyszy, zależy w dużej mierze od tego, gdzie się stoi i kim się jest.
- Źródło: rozdział 10, Pierwszy żart i inne sprawy

Gdy Lew mówił te słowa, oboje patrzyli w jego twarz. I nagle (…) ta twarz zdała się jakimś bezbrzeżnym oceanem płynnego złota, w którym się unosili, a wokół nich, nad nimi i wewnątrz nich tryskała taka słodycz i moc, że czuli się tak, jakby nigdy przedtem nie byli naprawdę szczęśliwi, mądrzy, dobrzy, a nawet żywi i przebudzeni. Pamięć tej chwili pozostała w nich na zawsze. Odtąd kiedykolwiek poczuli smutek, lęk czy złość, wspomnienie tego niewysłowionego oceanu złotej dobroci i pewność, że wciąż jest tak blisko, jakby za rogiem lub za sąsiednimi drzwiami, przywracała im nadzieję.
- Źródło: rozdział 15, Koniec tej historii i początek wszystkich innych

Kiedy rzeczy źle się mają, to zwykle mają się coraz gorzej przez jakiś czas, ale kiedy wreszcie zdarzy się coś dobrego, można się spodziewać, że sytuacja będzie się coraz bardziej poprawiać.
- Źródło: rozdział 15, Koniec tej historii i początek wszystkich innych

Łatwo bowiem przestać się bać glisty, kiedy się zobaczyło grzechotnika, lub krowy, kiedy się spotkało oszalałego byka.
- Źródło: rozdział 6, Wuj Andrzej zaczyna mieć kłopoty

Musisz się nauczyć, moje drogie dziecko, że to, co może być złem dla ciebie lub dla któregokolwiek ze zwykłych ludzi, nie musi być złem dla tak wielkiej królowej jak ja. Ciężar całego świata spoczywa na naszych ramionach. Nas nie mogą dotyczyć wszystkie te prawa i zasady. Przeznaczeniem nas, wielkich samotników, są wyższe sprawy.
- Postać: Czarownica Jadis
- Źródło: rozdział 5, Żałosne Słowo

Narnio, Narnio, Narnio, przebudź się! Kochaj. Myśl. Mów. Bądź chodzącymi drzewami. Bądź mówiącymi zwierzętami. Bądź uduchowionymi wodami.
- Postać: Aslan
- Źródło: rozdział 9, Stworzenie Narnii

Nie osiąga się wielkiej mądrości bez ofiar.
- Postać: Andrzej Ketterley
- Źródło: rozdział 2, Digory i jego wuj

– (…) Pierwsze eksperymenty nie dały oczekiwanego rezultatu. Próbowałem na świnkach morskich. Niektóre po prostu zdechły. Inne wybuchły jak małe bomby…
– To straszne okrucieństwo! – zawołał Digory, który miał kiedyś świnkę morską.
– Ależ ty masz zdolność do mijania się z sednem sprawy! – powiedział wuj Andrzej. – Przecież te stworzenia do tego właśnie służą. Sam je kupiłem.
- Źródło: rozdział 2, Digory i jego wuj

– Synu – rzekł Aslan do niego – znam cię od dawna. A ty mnie znasz?
– Chyba nie, panie – odpowiedział dorożkarz. – W każdym razie nie tak, jak to się zwykle rozumie. Ale jeśli już mam być szczery, to jednak coś takiego czuję, jakbyśmy się już kiedyś spotkali.
– To dobrze – rzekł Lew. – Znasz mnie lepiej, niż ci się wydaje, a będziesz żył, by poznać mnie jeszcze lepiej.
- Źródło: rozdział 11, Digory i jego wuj mają kłopoty

Uważasz, że mali chłopcy powinni dotrzymywać przyrzeczeń. Święta racja, nie ulega wątpliwości, że tak właśnie powinno być i cieszę się, że tego cię nauczono. Ale musisz zrozumieć, że tego rodzaju zasady, choć są naprawdę najbardziej właściwe i słuszne dla małych chłopców… i służby… i kobiet… a nawet dla wszystkich ludzi w ogólności… przestają obowiązywać, gdy chodzi o prawdziwych uczonych, wielkich myślicieli i mędrców. Nie, mój chłopcze. Ludzie tacy jak ja, którzy posiedli tajemną wiedzę, nie podlegają tym pospolitym zasadom, podobnie jak nie korzystają z pospolitych przyjemności. Przeznaczeniem nas, wielkich samotników, są o wiele wyższe sprawy.
- Postać: Andrzej Ketterley
- Źródło: rozdział 2, Digory i jego wuj

Wejdź przez złote wrota albo nie wchodź wcale, Weź mój owoc dla innych albo nie bierz wcale. Bo ci, co kradną dla siebie lub przez mur mój skaczą, Znajdą to, czego pragną, lecz razem z rozpaczą.
- Opis: napis na złotych wrotach do zaczarowanego ogrodu na szczycie wzgórza.
- Źródło: rozdział 13, Nieoczekiwane spotkanie

W otaczającej ich ciemności wreszcie coś się działo. Z tak daleka, że Digory nie mógł nawet rozpoznać kierunku, zaczął dochodzić jakiś śpiew. Niekiedy wydawało mu się, że głos dobiega ze wszystkich stron jednocześnie, a niekiedy, że wydobywa się spod ziemi. Jego niskie, głębokie tony mogły być głosem samej ziemi. Ta pieśń nie miała słów, trudno nawet było powiedzieć, że miała jakąś melodię. Był to jednak najcudowniejszy dźwięk, jaki Digory kiedykolwiek słyszał, poza wszelkimi porównaniami, tak cudowny, że aż wprost trudny do zniesienia.
- Źródło: rozdział 8, Walka pod latarnią

Wolne stworzenia, daję wam siebie nawzajem! (…) Daję wam na zawsze tę krainę, Narnię. Daję wam lasy, owoce, rzeki. Daję wam gwiazdy i daję wam siebie. Nieme zwierzęta, te, których nie wybrałem, również do was należą. Traktujcie je dobrze, opiekujcie się nimi, lecz nie wracajcie do ich sposobu życia, jeśli nie chcecie przestać być mówiącymi zwierzętami. Bo z nich was wywiodłem i do nich możecie powrócić.
- Postać: Aslan
- Źródło: rozdział 10, Pierwszy żart i inne sprawy

(…) Wszystkie rzeczy zawsze działają zgodnie ze swoją naturą. Zaspokoiła pragnienie swego serca; zdobyła nadzwyczajną moc i nieśmiertelność jak bogini. Ale wieczne życie ze złym sercem jest wieczną niedolą i ona zaczyna już to rozumieć. Wszyscy otrzymują to, czego bardzo pragną, lecz nie zawsze przynosi im to radość i szczęście.
- Postać: Aslan
- Opis: o Czarownicy Jadis, która ukradła jabłko z zaczarowanego ogrodu.
- Źródło: rozdział 14, Zasadzenie drzewa

Zawiedzione nadzieje rodzą wielki ból.
- Postać: Aslan
- Źródło: rozdział 12, Przygoda Truskawka