Siegfried Lenz

Siegfried Lenz (1926–2014) – niemiecki prozaik i dramaturg.

Biuro rzeczy znalezionych

(tłum. Sława Lisiecka, Czytelnik, Warszawa 2006)

Czasem coś się zdarza i chociaż człowiek się tego nie spodziewał, już znajduje się u progu czegoś nowego.
- Manchmal passiert etwas, und ohne daß man darauf aus war, ist man schon in einem neuen Anfang. (niem.)
- Źródło: s. 132

Czasem nasze rozmowy wyczerpują się w wymianie wyznań wiary, a widać to szczególnie wtedy, gdy siedzimy i jesteśmy bezradni.
- Manchmal erschöpfen sich unsere Gespräche in einem Austausch von Glaubensbekenntnissen, und das wird besonders deutlich, wenn wir sitzen und ratlos sind. (niem.)
- Źródło: s. 187

Człowiek nigdy nie zbierze w jedno tego wszystkiego, co przeżył, coś zawsze pozostanie w ukryciu.
- Źródło: s. 119

Kiedy słyszę słowo „cel”, od razu myślę o stacji docelowej i słyszę zapowiedź: „Stacja końcowa, tu stacja końcowa, prosimy wszystkich pasażerów o opuszczenie pociągu”.
- Wenn ich das Wort „Ziel” höre, dann denke ich gleich an Zielbahnhof und höre die Durchsage: Endstation, hier Endstation, alle aussteigen. (niem.)
- Źródło: s. 221

Kto już raz znajdzie się na górze, ten musi bardzo pilnować, by utrzymać się na tej samej wysokości; jeśli bowiem raz zejdziesz na dół, już tam zostaniesz.

Kto niczego nie dokonał, ten nie zrozumie wartości tradycji. Trzeba jednak mieć za sobą jakąś przeszłość albo posiadać jakieś decydujące życiowe doświadczenie, by móc zrozumieć, co znaczy tradycja.

Nie można zacząć niczego od nowa, to znaczy, w ścisłym sensie; coś z dawniejszych czasów zawsze przylgnie do człowieka, coś, czego niepodobna z siebie strząsnąć.
- Źródło: s. 132

Nie zaczynaj niczego poważnego w miejscu pracy, miejsce pracy rządzi się swoimi własnymi prawami.

Niech wszystko toczy się swoim torem, bo przecież świat i tak zmierza ku ogólnej katastrofie, a ty patrz tylko swego nosa.

Przeszłość zawsze nadaje się dobrze do tego, abyśmy mogli upewnić się o swojej wartości albo usprawiedliwić siebie.

Strzałę, która cię ugodziła, możesz wyrwać, ale słowa utkwią w tobie na zawsze.
- Den Pfeil, der dich trifft, kannst du herausreißen, Worte aber bleiben stecken für immer. (niem.)
- Źródło: wyd. Czytelnik, Warszawa 2006, tłum. Sława Lisiecka.

Szczęście to wolność od sprzeczności.
- Glück ist Widerspruchsfreiheit. (niem.)
- Źródło: s. 125

To, co człowiek widzi, gdy spogląda wstecz ku stronom rodzinnym – prawie zawsze wprawia go w zdumienie; i tak jest z wieloma ludźmi. Jakie to wszystko małe, myśli sobie, jakie mizerne i odległe.
- Was einer sieht, wenn er heimwärts blickt – aus einer anderen Welt heimwärts blickt – , läßt ihn fast immer staunen; vielen geht es so. Wie klein das alles ist, denkt er, wie dürftig, wie abgelegen
- Źródło: s. 195

Wszystkich można zastąpić, sam nie wiesz jak łatwo jest zastąpić człowieka, trzeba się tylko do tego przed sobą wystarczająco wcześnie przyznać. Jedne drzwi się zamykają: ktoś odchodzi; drugie drzwi się otwierają: ktoś przychodzi.
- Wir alle sind ersetzbar, du glaubst nicht, wie leicht wir ersetzbar sind, man sollte sich das nur früh eingestehen. Eine Tür fällt zu: Einer ist gegangen; eine Tür wird geöffnet: Einer kommt. (niem.)
- Źródło: s. 210

(tłum. Eliza Borg i Maria Przybyłowska, Czytelnik, 1991)

Dla mnie ojczyzną jest nie tylko miejsce, gdzie leżą nasi zmarli, jest to zakątek wszelakiego bezpieczeństwa, miejsce, gdzie możemy się schronić, w mowie, w uczuciach, ba, nawet w milczeniu, skrawek ziemi, gdzie nas poznają, a przecież każdy z nas pragnąłby pewnego dnia zostać rozpoznanym, to znaczy przyjętym za swego…
- Źródło: s. 108

Przeszłość należy do nas wszystkich, nie można jej dzielić, wygładzać; to wszystko się przecież z sobą zrasta, krzyżuje, utwierdza wzajemnie w żądzy posiadania, we władzy i w klęskach; niekiedy też, ale bardzo rzadko, w rozsądku; a kto próbuje rozdzielać rzeczy i dowody, któreśmy odziedziczyli, kto chce sprawić sobie czysty rodowód, ten wie, że musi użyć przemocy.
- Źródło: s. 388