Sarojini Naidu

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Sarojini Naidu (1879–1949) – indyjska polityk, działaczka społeczna i poetka.

  • BUDDO, PANIE na swym tronie z lotosu,
    Oczy twe wzniosłe, rozmodlone ręce,
    Jakiż mistyczny zachwyt, na swój sposób,
    Tak niezłomny wzbudzasz ostatecznie?
    Czyż takiego spokoju pozbawieni,
    Mielibyśmy nie zaznać na tej ziemi?

    Wiatr zmian nieustannie wieje,
    Na naszej drodze jazgotów,
    Jutrzejsze smutki zwiastuje,
    Naszych wczorajszych kłopotów.
    Sen goni sen; kłótnia kłótnię,
    I śmierć życia nici utnie.

    Dla nas harówki palące,
    Sekret dumy połamany,
    Porażek lekcje męczące,
    Kwiat i owoc zakazany;
    A nie absolutny spokój,
    Buddo na tronie z lotosu.

    Marnymi dłońmi sięgamy
    Po nasze złudne pragnienie,
    Znak, że szczyty zdobywamy
    Bez wiary i ze znużeniem
    Lecz nic nie zmoże, nie zdusi
    Głodu nieba naszej duszy.

    Cel choć daleki, ulotny,
    Wciąż nęci w urokliwości
    A każdy moment przelotny
    Przedsionkiem nieskończoności.
    Jak schwytać to co nieznane,
    Twego lotosu Nirwanę?
  • JAK alabastrowe etui przepiękne
    Niczym kasji kwiecie, tak kruche me serce
    Misternie rzeźbione i snami owiane
    Myśli ma subtelne, wyrafinowane.

    W nim ukryte skarby zapachów korzenia
    Obfity miks namiętności i wspomnienia
    cynamon, sandału, goździków wonności
    Pieśni i smutku i życia i miłości.
  • Jak radość w sercu pełnym żalu,
    Zawisa zachód słońca na chmurze:
    Złoty sztorm plików migoczących,
    Jasnych, wątłych liści fruwających,
    Nieokiełznany wiatr śwista w chmurze.

    Słuchajcie tego wiatru co wzywa
    Moje serce wołaniem wichrowym:
    Serce znużone, smutne, tęskniące,
    Sny mu uszły jak liście lecące,
    A w imię czego mam zostawać ja?
  • Kształćcie swoje kobiety, a naród sam weźmie sprawy w swoje ręce (…) ręka, która kołysze kołyskę, rządzi światem.
    • Źródło: Kim Knott, Hinduizm, Warszawa 2000, s. 103.