Sara (postać biblijna)

Sara

Sara (poprzednio Saraj) – postać biblijna z Księgi Rodzaju, żona patriarchy plemion Izraela Abrahama, matka jego syna Izaaka.

O Sarze

• Ciekawe, że pierwsza pisana informacja o żarcie, właściwie o śmiechu, pojawia się w Księdze Rodzaju i mówi o Sarze, żonie Abrahama, która naśmiewa się z poważnych, czysto męskich narad Abrahama z Bogiem i aniołami na temat jej spodziewanej ciąży. Bóg karci ją za śmiech nie w porę, ale to ona, która śmiała się pierwsza, śmieje się też ostatnia.
  • Autor: Paul Johnson, Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 288–289, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 22.

• Czy jestem Sarą, czy gram Sarę?
  Odpowiedź znaleźć muszę sama,
  Nim wejdę w Faraona harem
  By lud ocalić Abrahama.
  Nim władcę uwieść się postaram
  Tak, by nie wiedział, mnożąc dary,
  Że żoną Abrahama – Sara,
  Abraham mężem Sary.
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Sara, 23 września 1987

• Interpretacja śmiechu Sary jako ironii, przyjęta wprawdzie przez większość egzegetów, nie jest właściwa. Ten śmiech wyraża uczucie szczęścia. Przyjmijmy, że w życiu Sary były dwa rodzaje śmiechu. Jeżeli nawet jej pierwszy śmiech, w trakcie przepowiedni, oznaczał niedowierzanie, to ten drugi śmiech, po urodzeniu dziecka, był na pewno śmiechem radości! Śmiechem zaraźliwym, który powinien udzielić się wszystkim bezpłodnym kobietom i zostać przez nie odebrany - przez każdą, która "to słyszy" - jako krzyk nadziei. Czyż ten śmiech nie wyraża tego zwłaszcza, co odczuwamy, kiedy naruszone zostają prawa porządku i ustalone zasady, a zaimprowizowane na poczekaniu działania urągają logice? Nie, ten śmiech nie jest kpiną ze starej kobiety, która rodzi dziecko, to jest śmiech wywołany figlem spłatanym wszechpotężnej naturze, a w tym - fatalnej bezpłodności.
  • Autor: Josy Eisenberg, Kobieta w czasach Biblii, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 1996, ISBN 83-85893-68-7, tłum. Iwona Badowska, s. 31.