Sławomir Wróblewski

Sławomir Wróblewski (ur. 1967) – polski aforysta.

• Cierpiący na bezsenność jest tym baranem, który nie może jej przeskoczyć.
  • Źródło: „Przekrój” nr 14–26, 1998, s. 147.

• Entuzjazm wchodzi sercem, wychodzi bokiem.
  • Zobacz też: serce

• Im głupsza trzoda, tym trudniej być pasterzem.

• Jarosz – tygrys zieleni.

• Jesteśmy jak sery. Nasze dziury dojrzewają w drodze do ścisłości.
  • Źródło: „Przekrój” nr 40–52, 1996, s. 28.

• Każda fala mieści nadmiar wody.

• Liczę się z tym, kto potrafi liczyć czas.

• Mądrości chodzą bezkarnie na skróty.
  • Źródło: „Przekrój” nr 2779–2792, 1998, s. 28.

• Miłość jest jak wiatr – jesienią wieje najsilniej.

• Na skąpym dworze komikiem jest sam król.

• Najlepsze lekcje dają egzaminy.

• Prawda ubrana w komentarze nie jest już goła.

• Prawdy dochodzi ten, kogo przegoniło kłamstwo.
  • Źródło: Kalendarz „Przekroju” 2019, 2 lipca.

• Smutny jest stary humor – musi śmiać się nie mając zębów.

• Ulubionym daniem czasu są zęby.

• W młodym wieku myśli się wodą, która w średnim wieku paruje, a na starość zamarza.
  • Źródło: „Przekrój” nr 1757, 10 grudnia 1978, s. 13.

• W morzu dociekań toną statki hipotez.
  • Zobacz też: morze

• Z dekalogu wziął się układ dziesiętny – podstawa uczciwego liczenia się z bliźnim.
  • Źródło: „Przekrój” nr 40–52, 1996, s. 28.