Przejdź do zawartości

Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią (łac. De morte prologus, Dialogus inter Mortem et Magistrum Polikarpum) – średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, powstały najprawdopodobniej na początku XV wieku (przypuszcza się, że autorem mógł być Mikołaj z Mierzyńca).

  • (…) Uźrzał człowieka nagiego,
    Przyrodzenia niewieściego,
    Obraza wielmi skaradego,
    Łoktuszą przepasanego.
    Chuda, blada, żołte lice
    Lści się jako miednica;
    Upadł ci jej koniec nosa,
    Z oczu płynie krwawa rosa;
    Przewiązała głowę chustą,
    Jako samojedź krzywousta;
    Nie było warg u jej gęby,
    Poziewając skrżyta zęby;
    Miece oczy zawracając,
    Groźną kosę w ręku mając;
    Goła głowa, przykra mowa,
    Ze wszech stron skarada postawa –
    Wypięła żebra i kości,
    Groźno siecze przez lutości.
  • Śmierć mówi (…) Mistrz odpowiada.
    • Mors dicit (…) Magister respondit. (łac.)
    • Opis: przerywniki poprzedzające wypowiedzi Śmierci i Polikarpa.