Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią
Wygląd
Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią (łac. De morte prologus, Dialogus inter Mortem et Magistrum Polikarpum) – średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, powstały najprawdopodobniej na początku XV wieku (przypuszcza się, że autorem mógł być Mikołaj z Mierzyńca).
- (…) Uźrzał człowieka nagiego,
Przyrodzenia niewieściego,
Obraza wielmi skaradego,
Łoktuszą przepasanego.
Chuda, blada, żołte lice
Lści się jako miednica;
Upadł ci jej koniec nosa,
Z oczu płynie krwawa rosa;
Przewiązała głowę chustą,
Jako samojedź krzywousta;
Nie było warg u jej gęby,
Poziewając skrżyta zęby;
Miece oczy zawracając,
Groźną kosę w ręku mając;
Goła głowa, przykra mowa,
Ze wszech stron skarada postawa –
Wypięła żebra i kości,
Groźno siecze przez lutości.- Opis: wyobrażenie śmierci.
- Śmierć mówi (…) Mistrz odpowiada.
- Mors dicit (…) Magister respondit. (łac.)
- Opis: przerywniki poprzedzające wypowiedzi Śmierci i Polikarpa.