Robert Gonera
Robert Gonera (2007)
Robert Gonera (ur. 1969) – polski aktor teatralny i filmowy.
- Artystą się bywa: wielkie kreacje tworzy się rzadko i tylko w wybitnych filmach, których nie ma wiele. Żyć i pracować zaś trzeba na co dzień. A co do telenowelowych zagrożeń – nie lubię stwierdzeń, za którymi kryje się podział na aktorów telewizyjnych i kinowych. Myślę, że aktorzy dzielą się na dobrych i złych.
- (…) ciągle mam nadzieję, że o mojej pozycji decyduje to, co prezentuję na ekranie, a nie gdzie bywam.
- (…) do jego uprawiania poza talentem, warsztatem i pracowitością potrzebna jest pasja. Dzięki niej nawet najmniejszy epizod może przynieść spełnienie.
- Opis: o zawodzie aktorskim.
- Źródło: Mam swoja drogę, encyklopediateatru.pl
- Jerzy jest rzeczywiście człowiekiem złamanym. Musi uporać się ze stresami swojego zawodu i z niespełnieniami, jakie przynosi mu życie prywatne. Ma problemy z alkoholem, ze sobą. To cena, jaką płaci za balansowanie na granicy dobra i zła, za stykanie się na co dzień ze zbrodnią i śmiercią. Ale jest znakomitym profesjonalistą, który pracuje w bardzo ciężkich warunkach. Dla aktora zagranie postaci tak skomplikowanej i niejednoznacznej to bardzo ciekawe zadanie.
- Opis: o Jerzym Pawlaku, bohaterze serialu Glina.
- Źródło: Mam swoja drogę, encyklopediateatru.pl
- Jeśli żyje się w takim kotle, jakim jest film, to choćby na krótkie chwile trzeba się wyciszyć.
- Najważniejsze, to nie myśleć o ideale, bo wtedy bardzo trudno żyć i być szczęśliwym!
- Opis: o ideale kobiety.
- Źródło: Robert Gonera - Teatr - wieczna podróż
- Nie wierzę, że tworząc trudną rolę, aktor jest w stanie zwyczajnie zejść z planu i powiedzieć „do widzenia”. Nasza praca polega na żonglowaniu emocjami. Trudno się od nich uwolnić.
- Po każdej roli, zwłaszcza trudnej, trzeba od nowa lądować w życiu.
- Polska specjalność, czyli narzekanie na stan faktyczny, zwykle kończy się na narzekaniu. Nikt nie podejmuje kroków, by nieciekawy stan rzeczy uległ zmianie.
- Radość daje zabawa, która wieńczy jakiś wysiłek.
- Źródło: „Zwierciadło”, 1/1935, styczeń 2008
- Unikam hipokryzji. Jeśli ktoś podchodzi na ulicy i prosi o autograf, to wolę go z radością dać, niż długo się tłumaczyć, że nie chcę tego zrobić. Aktor, który decyduje się na grę w popularnym serialu, automatycznie staje się osobą publiczną i widz chce o nim wiedzieć jak najwięcej. A widza trzeba szanować.
- Źródło: Mam swoja drogę, encyklopediateatru.pl
- Zobacz też: autograf
- W Polsce nie działa „winda”, która pomagałaby dyskontować sukces.
- W przeciwieństwie do dorosłych dziecko traktuje grę jako zabawę i szybko się nudzi. Dlatego trzeba spowodować, żeby stale miało z tego satysfakcję.
- Opis: o pracy w filmie z dziećmi.
- Źródło: Robert Gonera - Teatr - wieczna podróż
- Zwykle słyszy się opowieści o tym, jak Janusz Gajos latami wyzwalał się z Janka Kosa z „Czterech pancernych”. Ale nikt nie zastanawia się, kim byłby on dzisiaj, gdyby tej roli nie zagrał i w piękny sposób nie zmierzył się z jej legendą.
- Źródło: Mam swoja drogę, encyklopediateatru.pl
- Zobacz też: Czterej pancerni i pies, Janusz Gajos
Zobacz też: