Robert Adamczak

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Robert Adamczak (ur. 1963) – polski poeta.

  • Gładzę blat stołu, który nie chce się zamienić w wyśnioną z katalogu
    wyścigówkę. Ach, gdyby tak siedząc tu i teraz wsiąść,
    przekręcić kluczyk, ruszyć z piskiem opon.
    Pędzić tam, gdzie nigdy nie dotarłbym przed sobą,
    Oddalać się od rzeczy poznanych ku rzeczom wyrastającym zza zakrętów.
    Zwalniać, by przyspieszać. Nie spać, nie jeść, nie pić.
    Zmywać deszcz z przedniej szyby i ścigać się z prędkością
    wiatru, co nie potrzebuje roztrzaskiwać się o drzewa
    ani zrywać ochronnych barier
    • Źródło: Szklanka mleka z winem owocowym
  • Tymczasem peron pustoszał z głosów
    – obcego szumu.
    I nie zastałem już na nim
    twoich, uwielbianych przez wiatr
    i wszystkie dziesięć palców, włosów,
    Tory – jeszcze ciepłe – prężyły się
    i wyciągały, coraz bardziej odległe;
    a mój cień kładł się na nich,
    nieruchomy, jak milcząca plama
    wzlotów i upadków, coraz cięższych.
    Nie, umiałem pomóc mu
    zrobić kroku w tył.
    • Źródło: Bilet w jedną stronę