Przejdź do zawartości

Rafał Wojaczek

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Rafał Wojaczek (1945–1971) – polski poeta, zaliczany do grona poetów wyklętych.

Rafał Wojaczek na tablicy pamiątkowej
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Ach, gdybyśmy złapali tego skurwysyna, co nam ten świat wymyślił.
    • Źródło: Lament bohaterów
  • A ostatecznie dać mi choć wódki żebym pił
    I potem rzygał bo poetów należy używać.
    • Źródło: Prośba (1969)
  • Ale ja przychodzę tu jak legendarna
    Zjawa co znikąd wyszła podobna tylko sobie.
    • Źródło: *** (Ta rzeka może nieśmiało przypomina Odrę)
  • Bądź – i nie pytaj, jak Ci się wypłacę
    A wtedy darmo weźmiesz najpiękniejszą zdradę:
    Miłość, która obudzi śpiącą w Tobie śmierć.
    • Źródło: Bądź mi
  • Bo, choć szukam, językiem cię nie umiem, naga:
    Powiedz mi, że się boisz, uwierzę, że jesteś.
    • Źródło: Musisz się zawsze róży bać
  • Ciebie biorąc, z Ciebie pijąc, ja o niebo
    Już nie dbałem wiedząc przecież, że to jedno.
    • Źródło: Kwiat zrywając, Ciebie biorąc
  • Chodzę i pytam: gdzie jest moja szubienica?
    • Źródło: Chodzę i pytam
  • Czuję jak mi cieknie ślina i sperma.
    • Źródło: Mit rodzinny
  • Dać mi miotłę bym zamiótł publiczny plac
    Albo kobietę bym ją kochał i zapładniał.
    • Źródło: Prośba (1969)
  • Dobra matka, co wstydzi się rosłego syna,
    Kultywując kurewstwo po to, by zatrzymać
    Młodość, wszak wreszcie musi potknąć się o śmierć.
    • Źródło: Ogólniki
  • Gwiazdy są echem Twoich oczu
    I poruszają się po ścieżkach
    Wydeptanych przez Twoje sny
    Gdzie noc się kończy.

    Gdzie śmierć się kończy moja pamięć rozszerzona.
    • Źródło: Źrenica
  • I znów jesteś bogatsza ode mnie – o tę śmierć
    którą Ci wymyśliłem i już się stała ważna.
    • Źródło: Gwiazda
  • Ja taki jestem szczęśliwy
    że się nie obudzę.
    • Źródło: W powiecie
  • Jest dobre wyjście pić wódkę
    pić
    papierosy palić
    kochać
    żyć
    tak to wszystko jest dobre wyjście.
    • Źródło: Nie ma już nic
  • Jestem chłodną wyspą dla twojego ciała
    które upada w noc gorącą kroplą.
    • Źródło: Mówię do Ciebie cicho
  • Już w zgodzie ze snem nie napiszę ciebie,
    Wierszu, moja męko, nędzo i wielkości,
    Nudo, rozpaczy, głodzie i szaleństwie.
    Nie policzę cię na palcach żadnej zorzy.
    • Źródło: Próba ostatniego wiersza
  • Kim jest ten, co moim długopisem
    Wypisuje moje wiersze
    I w moim łóżku moją żonę bierze?
    Kim jest ten, co przed chwilą wyszedł?
    • Źródło: *** (Kim jest ten, co się jawi w lustrze…)
  • Kochać aż do obrzydzenia.
    • Źródło: Wierszyk Mironowi Białoszewskiemu
  • Kochanka się skurwiła za mąż wyszła
    Rzeczowo podpowiada spermy limfa.
    • Źródło: Rymy na przednówku
  • Ktoś kto kocha, nie jest tym, co umrze.
    • Źródło: Na imieniny Rafała Wojaczka
  • Ktoś szybę tłucze, szmatę pali, ja się duszę
    Ktoś wyrok spisał, pióro schował, papier wziął
    Ktoś na głos czyta, głoski łyka, mnie już nie ma.
    • Źródło: Fuga (łac. Ucieczka)
  • Lecz wiem: poza tym nagi jest jak szczera róża
    I gdybym był kobietą dawno miałbym w ustach.
    • Źródło: Początek poezji
  • Lewa pierś sąsiadki jest nieco większa od prawej
    Zwichnięta symetria to właśnie to
    Potem spadłem z drzewa.
    • Źródło: Ludzie kładą się spać
  • Męskość polega na tym aby bić kobietę.
    • Źródło: Męskość polega na tym
  • Moja nieśmiertelność jest krótka ale pewna.
    • Źródło: Byłem, jestem
  • Mówię do ciebie tak cicho jak ptak
    o świcie słońce upuszcza w twoje oczy
    Mówię do ciebie tak cicho
    jak ty do mnie.
    • Źródło: Mówię do ciebie cicho
  • Musi być ktoś, kogo nie znam, ale kto zawładnął Mną:
    moim życiem, śmiercią; tą kartką.
    • Źródło: Musi być ktoś
  • Najpierw mi pies obwąchał odrośla
    ale go kopnęła pani Ludka
    i sama obwąchuje na czworakach
    potem bierze delikatnie w usta.
    • Źródło: W powiecie
  • Na własnym pasku powiesił się
    Na czymś stosownym czy nie na rurze od bojlera
    Dwudziestoiluśtamletni skończony alkoholik
    Rafał Wojaczek syn Edwarda i Elżbiety z domu Sobeckiej.
    • Źródło: Koniec świata
  • Nie umiem pisać wiersza
    By był taki jak to ciało
    ciało
    Nie umiem myśleć.
    • Źródło: Erotyk
  • Po trzynaste: Moje ewolucje
    Po czternaste: Moje polucje
    Po piętnaste: Moja babka od strony ojca podłóg słów matki syfilistyczna kurwa (skończyła się kartka) (na odwrocie)
    Po szesnaste: Bohater jedzący gówna.
    • Źródło: Poemat mojej melancholii
  • Po dziewiąte:
    Życie jest nic niewarte
    Po dziesiąte:
    Może jest wiersza warte?
    • Źródło: Poemat mojej melancholii
  • Robaki są Aniołami
    zaś butelka nie dopita Fiolką, w której homunculus jeden pływa
    To znaczy On
    Przechowany na użytek dydaktyczny
    Czyli dobrze kiedyś znany mi skurwysyn Rafał Wojaczek.
    • Źródło: Próba nowego świata
  • Rok łagodnego światła
    Wzrok zdolny cieszyć się
    Słuch cierpliwy i chłonny
    Głos jedynego Boga
    Dłoń kochanej kobiety
    Dłoń w jej poważnej dłoni.
    • Źródło: Zapis z podziemia
  • Sól w nasze rany, cały wagon soli
    By nie powiedział kto, że go nie boli.
    • Źródło: Sól
  • Śmierć jest przecinkiem w zdaniu Twego losu.
    • Źródło: Piosenka starego księżyca
    • Zobacz też: śmierć
  • Śmierć (Kto widział od takiego słowa zaczynać wiersz
    Nie lepiej od razu
    Się powiesić)
    • Źródło: Początek wiersza
  • Tak cię piszę, biały wierszu
    a każda litera jest cyfrą lęku.
    • Źródło: *** (Boję się ciebie)
  • Urodziłem się w 1945. Chodziłem do szkół, dorastałem w bibliotekach, na dworcach kolejowych, w domach cudzych i mniej cudzych, w barach lepszej i gorszej kategorii, w jeszcze innych miejscach. Pływałem po rzekach, jeziorach i po wielkiej wodzie także. Udzielałem się Przygodzie – „Ziemia wolną mi była niestety”. Niekiedy umierałem i wtedy z tamtej strony życia odpowiadałem: a kuku. Wystarczy? PS. Mogę też inaczej.
  • Usta na zawsze niepewne swych warg,
    na których nigdy nie usiądzie nawet
    płatek cienia, kryjomy pocałunek dnia.
    • Źródło: Katalog
  • W tej dwoistości
    jest synchronizacja.
    krew za słowo.
    • Źródło: Wyrok
  • W wannie się wyleguję
    W ciepłej krwi moich zwierząt.
    • Źródło: Pewna sytuacja
  • Wierszem rosnę do Ciebie, która o mnie nie wiesz
    Ale ja wiem o Tobie, to znaczy, żeś jest.
    • Źródło: Błyskawica
  • Wiesz jest mała radość
    ja tę radość
    ja chciałbym
    żeby rosła.
    • Źródło: Wiesz jest mała radość
  • Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
    Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.
    • Źródło: Dotknąć…
  • z warg spływa
    kropla krwi
    i gdzie Twój język
    który by koił ból
    wynikły z przegryzionego
    słowa kocham.
    • Źródło: dla ciebie piszę miłość…, 1969
  • Zrób coś, abym otworzyć się mogła jeszcze bardziej
    Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłeś
    Że nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś
    I choć nie wierzę by mógł być ktoś bardziej otwarty
    Dla ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz.
    • Źródło: Prośba
  • żyję nie widując gwiazd
    mówię nie rozumiejąc słów
    czekam nie licząc dni

    aż ktoś przebije ten mur.
    • Źródło: Żyję nie widując gwiazd

O Rafale Wojaczku

[edytuj]
  • Ja będę okrutny wobec brata własnego. On umarł tak, jak umiera aktor-amator. Taki nie wie, kiedy się przerywa kreację, i po prostu umarł. Ja czekałem, tak między Bogiem a prawdą, na wiadomość o śmierci Rafała. I to nie dwa tygodnie, i nie dwadzieścia tygodni, ale może ze trzy lata… bo, mimo że ja miałem wtedy lat dwadzieścia jeden albo dwa, to to, co on robił i jak to robił, to nawet dla kogoś tak mało doświadczonego, jak ja wtedy było oczywistym, że jak się idzie taką drogą, to się musi tragicznie umrzeć.
  • Ludzie słyszą po dziś te legendy, że Wojaczek przechodził przez szyby dla jakiejś prowokacji, albo że to miało coś znaczyć. Ale ja byłem raz przy takiej sytuacji, kiedy Wojaczek po prostu wyszedł przez szybę Klubu Dziennikarza, bo był tak napruty, że mu się szklane drzwi z oknem pomyliły.
  • To było, kiedy byłem licealistą. Uciekłem z lekcji polskiego ze swoim przyjacielem ponieważ nauczycielka wmawiała nam, że pisarze to jest taki wyższy kwiat ludzkości i oni tam unoszą się nad ziemią przy pomocy słów, a ja słyszałem, że pisarze to tak naprawdę chodzą po ziemi i można ich spotkać w knajpach. Dowiedzieliśmy, że najczęściej siedzą w Klubie Związków Twórczych. No i dwóch siedemnastolatków poszło do tych Związków Twórczych. (...) No i Wojaczek podszedł do naszego stolika, popatrzył ciężkim wzrokiem na mnie i na przyjaciela, i widać było, że niedobrze patrzy, a my wiedzieliśmy, kiedy ktoś może uderzyć, bo żeśmy dobrze chuliganili. I on tak patrzy na mnie i pyta: „I co, kurwa?”, a ja mu na to: „I nic, kurwa”. I on poszedł. I tak wyglądała moja pierwsza rozmowa z pisarzem.
  • Wojaczek pił nie tylko zwykły alkohol, ale też spirytus salicylowy i wodę brzozową. Ja pamiętam jak raz poszliśmy do baru Wiktoria na Kiełbaśniczej. To się określało wtedy mordownią. Weszliśmy do środka, stanęliśmy przy barze i Wojaczek zamówił dwie pięćdziesiątki, a potem wyjął tę całą wodę brzozową i zaczął ją do tej wódki dolewać. Ja postanowiłem wtedy, raz jedyny, spróbować, jak ta woda brzozowa smakuje z wódką. No i kiedy ja tego kielicha wychylałem to miałem wrażenie jakbym pił kwiaty.