Przejdź do zawartości

Przekonanie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Przekonanie – w logice i filozofii: X jest przekonany, że p dokładnie wtedy, gdy X uznaje treść zdania stwierdzającego to, że p za prawdziwą lub co najmniej wysoce prawdopodobną.

  • Arogancja potrafi dodawać otuchy – przekonanie, że jest się pąkiem mądrości wykwitającym na stercie łajna głupoty, bywa emocjonalną izolacją. Ale to ryzykowne urojenie prowadzi do nieprzygotowania, nagłej utraty równowagi, kiedy rzeczywistość wali się człowiekowi z trzaskiem na głowę i inteligencja przestaje wystarczać.
  • Czasami, [...], przekonanie o własnej wyższości bywa niezłą ochroną przed rzeczywistością.
  • Jednym z objawów zbliżającego się załamania nerwowego jest przekonanie, że wykonujemy niezwykle ważną pracę.
  • Można przecież całą duszą przylgnąć do błędu, do frazesu, do sprzeczności. Nie wszystkie silne przekonania są prawdziwe. I nie są tym bliższe prawdy, im są mocniejsze. Upór i błąd spotykają się zbyt często. Gotowość do ofiar i śmierci świadczy więc wyłącznie tylko o sile czyjegoś przekonania, a nie dowodzi zgoła jego prawdziwości. Mimo to, działa jako czynnik sugestywny na mało krytyczne otoczenie i wydaje się mylnie, a jednak prawie że powszechnie, walną gwarancją prawdy.
  • Nie próbuj przekonywać człowieka zarozumiałego, że jest zarozumiały, upartego, że jest uparty, ograniczonego, że jest ograniczony. On nabierze przekonania, że go nie rozumiesz i zaczepiasz go niesłusznie, bo ta jego rzekoma zarozumiałość – to tylko poczucie własnej godności, upór – to tylko silna wola, a pozory ograniczenia stąd, że mu się daje za trudne zadania.
  • Przekonanie, że po którymś ciosie się nie wstanie.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Przekonanie&oldid=546619”