Parmenides
Parmenides z Elei (ok. 540–470 p.n.e.) – grecki filozof.
- Bądź szczery w tłumie, a szybko cię zadepczą.
- Bogowie opuszczają tych, którzy nie potrafią sprzymierzyć się z losem.
- Byt jest, a niebytu nie ma.
- Ciało musi być godne głowy.
- Dusza i ciało są jak małżeństwo – dlatego muszą zestarzeć się równocześnie.
- Gdyby nagana była mi obojętna, nie zważałbym także na pochwały.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.
- Jest to, co jest, a nie ma tego, czego nie ma.
- Każdy człowiek na świecie nawet w cierpieniu kocha życie.
- Kiedy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy zawsze dobrzy, lecz kiedy jesteśmy dobrzy – nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.
- Kobieta swoim pocałunkiem przezwyciężyć może nawet śmierć.
- Kto chce zguby, niechaj zawierzy człowiekowi.
- Kto nie ma o czym mówić – rozprawia o niczym.
- Kto pięknie śni, ten potem przeklina poranek.
- Kula najdoskonalszy kształt nie ma początku ani końca.
- Lubimy przeważnie tych, którym się nie wiedzie. Kochamy tych, którzy już nie mają szans na powodzenie.
- Milczenie to najtrudniejsza i najdoskonalsza zarazem sztuka.
- Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak – od innych.
- Sztuka jest cudownym zaklęciem… Jak czarodziejska fujarka potrafi nas od złego uwolnić.
- Trud człowieka uczciwego zawsze zaowocuje.
- Tyle jest rodzajów szczęścia, ile ludzkich miar.
- W szlachetnych sercach nie ma miejsca dla zawiści.
- Wielkość człowieka mierzy się wielkością wolności.
- Wierzę w poezję, miłość, śmierć – dlatego właściwie wierzę w nieśmiertelność.
- Wady są wszystkim ludziom jednakowe.
