Parmenides

Parmenides z Elei (ok. 540–470 p.n.e.) – grecki filozof.

Bądź szczery w tłumie, a szybko cię zadepczą.

Bogowie opuszczają tych, którzy nie potrafią sprzymierzyć się z losem.

Byt jest, a niebytu nie ma.

To co jest - jest. A tego, czego nie ma - nie ma!

Cyt. za: Joe Alex, Jesteś tylko Diabłem, wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1970, s. 159.

Ciało musi być godne głowy.

Dusza i ciało są jak małżeństwo – dlatego muszą zestarzeć się równocześnie.

Gdyby nagana była mi obojętna, nie zważałbym także na pochwały.

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.

Jest to, co jest, a nie ma tego, czego nie ma.

Każdy człowiek na świecie nawet w cierpieniu kocha życie.

Kiedy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy zawsze dobrzy, lecz kiedy jesteśmy dobrzy – nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.

Kobieta swoim pocałunkiem przezwyciężyć może nawet śmierć.

Kto chce zguby, niechaj zawierzy człowiekowi.

Kto nie ma o czym mówić – rozprawia o niczym.

Kto pięknie śni, ten potem przeklina poranek.

Kula najdoskonalszy kształt nie ma początku ani końca.

Lubimy przeważnie tych, którym się nie wiedzie. Kochamy tych, którzy już nie mają szans na powodzenie.

Milczenie to najtrudniejsza i najdoskonalsza zarazem sztuka.

Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak – od innych.

Sztuka jest cudownym zaklęciem… Jak czarodziejska fujarka potrafi nas od złego uwolnić.

Trud człowieka uczciwego zawsze zaowocuje.

Tyle jest rodzajów szczęścia, ile ludzkich miar.

W szlachetnych sercach nie ma miejsca dla zawiści.

Wielkość człowieka mierzy się wielkością wolności.

Wierzę w poezję, miłość, śmierć – dlatego właściwie wierzę w nieśmiertelność.

Wady są wszystkim ludziom jednakowe.

Nie dopuśćcie, aby przyzwyczajenie wynikające z powtarzającego się doświadczenia skierowało was na drogę, gdzie narzędziem poznania jest ślepe oko i ucho wtórzące dźwiękom, lecz próbujcie przy pomocy rozumu...

Fragment poematu Droga złudzenia

Cyt. za: Joe Alex, Jesteś tylko Diabłem, wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1970, s. 292, 305.

[...] lecz ty myśl swą trzymaj z dala

Od tego sposobu szukania; i niechaj tą drogą

Nie pcha cię nawyk powszechny, co każe ci się posłużyć

Wzrokiem zmąconym, i słuchem wrzawliwym, i mową.

Rozumem sądź dowód wytrawny ten, który ja ci podam.

Ten sam fragment poematu zachowany w dziele neoplatonika z VI w. n.e. Simplikiosa: In Aristotelis Physicorum libros, 86,27-28 i 78,5, przeł. Jacek Lang.

Cyt. za: Wojciech Sady, O Parmenidesie.