Ostatni prom
Ostatni prom – film polski z 1989 roku w reżyserii i na podstawie scenariusza Waldemara Krzystka.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
Wypowiedzi postaci
[edytuj]- Nie wierzę wam. Nawet jak mówicie, że świeci słońce, chodzę w kaloszach i z parasolem.
- Opis: Renata do SB-eka Stalińskiego.
- Czy ty człowieku wiesz, co ty robisz?! Gdzie pan nas wiezie?! Do jakiej Polski?! Pan doskonale wie, co tam się teraz dzieje! I co mi z tego, że potem zgodzą się na następne pomniki dla pomordowanych i potem sami będą pod nimi składać kwiaty! Mam w dupie wasze pomniki! Ja chcę żyć!
- Opis: Rysiek do starszego oficera podczas ucieczki z promu.
Dialogi
[edytuj]- Pasażer (Pijak): Ja się nie boję… Ja się naprawdę nie boję… W Polsce trzeba umieć żyć… Polskę naprawdę trzeba umieć kochać…
- Rysiek: To niech się pan napije, będzie pan ją kochał jeszcze bardziej.
- Opis: podczas powrotu promu do kraju.
- Pasażerka 1: Panie oficerze, prosimy niech pan się zlituje. Niech pan nas puści. Sprzedaliśmy meble, mieszkanie.
- Pasażerka 2: Zapożyczyliśmy się na bilety. My…
- Starszy oficer: Dość! Ludzie, ludzie! Potopicie się, idzie sztorm. Ja za was odpowiadam, dopóki nie dopłyniemy do lądu. Takie jest morskie prawo.
- Ewa: Damy radę!
- Starszy oficer: Nie mogę się zgodzić. To byłby współudział.
- Ewa: Nie. Powiemy, że wzięliśmy siłą. Chodzi o to, żeby pan nie kazał do nas strzelać.
- Starszy oficer: Jak wam to w ogóle mogło przyjść do głowy?