Zack: Radzę ci tego nigdy nie robić publicznie. Cody: Ani prywatnie.
Carey: A może zaprosicie do siebie kolegów ze szkoły? Cody: O tak, doskonale. Zack: Ale nie mamy kolegów w szkole.
Max: Nie ma co bić głową w mur. Tasiemiec: Choć czasem to jest przyjemne.
London (piszczy): Mam wieści! Maddie: Ja, też London: Ja pierwsza: Dostałam 3+ z matmy Maddie (zakłopotana): To są te wieści? London: Tak! Dzięki tobie zdałam, tata kupił mi plazmowy telewizor. Maddie: Jej, ja jak dostanę 5, dostaję większy kawał ciasta. London: I to są te twoje wieści? Maddie: Nie, nie, nie! Posłuchałam rad i rzuciłam Lance’a. Byłam szczera… bezpośrednia… i muszę powiedzieć, że potraktowałam go podle! London: To nauczyłam czegoś ciebie, a ty czegoś mnie. Maddie: Tak! A teraz ty masz plazmę, a… ja nie mam chłopaka. London: No, wszyscy szczęśliwi!
Max: Wiesz co, Moseby, masz tutaj bardzo fajny lokaj. Moseby: Dzięki, synu. Max: Jestem dziewczyną. Moseby (monotonnie): Mmm-hmm.
Zack i Cody: Mamo, proszę! Carey: Chłopcy, a wasze stare rowery? Przecież jeszcze jeżdżą. Zack: Mamo, to trójkołowce. Carey: Przykro mi, ale teraz nie mamy na to pieniędzy. Rowery albo jedzenie. NIE! Zapomnijcie, że to powiedziałam…
Maddie: Tylko kompletne pustaki myślą, że to jest fajne. London: Ale to fajne!
Carey: Zack, dlaczego nosisz sukienkę? Zack: Zrobiliśmy to, aby wygrywać pieniądze na rowery. Carey: O, dzięki Bogu!
Moseby: Trudno chłopcy. Max: I dziewczynko. Moseby: Nieważne.
Na lekcję znów spóźniłem się! Wuefmen cham stresuje mnie! Szukam zeszytów, gdzieś zgubiłem je! Mam dość! Tej szkoły już. Mam dość! Chcę złapać luz. Mam dość! Nie chcę uczyć się. Mam dość! Na imprezę chcę. Mam dość!
Opis: piosenka śpiewana przez zespół Rock Kwadrat, który założyli Zack i Cody.
Zack: Rzuć mi coś słodkiego, landryna. Maddie: Wolałabym ci rzucić dezodorant.
London: Nie lubię tej „tomatyny”. Maddie: Wiesz co? To jest tamburyno! A tomaty to jest coś, czym obrzuci cię publiczność.
Moseby: Czy coś tutaj umiera? Maddie: Tak, nasza szansa na wygraną.
Cody: W moim gwizdku jest budyń! Tasiemiec: A w moim budyniu jest gwizdek!
Zack: Co się rymuje z „fiolet” ? Max: To bez sensu, przecież wiadomo że z fioletem nic się nie rymuje! Tasiemiec:Tak? A może… „fffiolet”? Max: Dzięki panie poeto.
Carey: No dobrze, a teraz niebieskie! (zapala się żółte światło) Niebieskie które nie jest żółte.
Cody: Hej, Maddie, chcesz spróbować moich ciastek? Maddie: Jasne. Zack: Maddie, uważaj. Jeśli powiesz mu, że mają za dużo orzechów, zamknie się w łazience i będzie ryczał. Klientka (je ciastko): Mmm, pyszne! Po ile są? Cody: Są gratis!! Zack: Tylko 5 dolców! Klientka (daje pieniądze Zackowi): Biorę cały koszyk. Zack: Wow! Ciastka Cody’ego uczynią mnie bogaczem! Cody: Ehem! Zack: Powiedziałem „mnie”? No przecież nas…
Cody: Mamo, Zack ukradł mi kieszonkowe! Zack: Wcale nie ukradłem, uprzedziłem, że zabiorę ci wszystko.
Moseby: Mam pewną sprawę dotyczącą was wszystkich. Maddie: Jeśli tu chodzi o to, że ktoś usiadł na pudełku czekoladek i je zjadł… to ten ktoś bardzo przeprasza. London: Jeśli to nie chodzi o mnie, to niech chodzi o mnie, bo inaczej mnie wychodzi.
Cody: Wiedziałem, że będziesz w telewizji. Tylko sądziłem, że raczej w kajdankach. Zack: Niby jak magik?! Cody: Ta, właśnie.
Carey: Znam tego reżysera! Byłam z nim raz na randce. Cody: To możesz mu nas przedstawić. Carey: Nie znosi mnie. Zack: A kim pani jest?
Maddie: Ta śnieżyca jest straszna, mam w śniegu… London: Tanie buty, tanią kurtkę, tani fryz?
Maddie: Przyda mi się urlop. London: Nie jedziesz z rodziną na wycieczkę? Maddie: Tak, uprawiać wędkarstwo lodowe. London: Po co łowić lód na wędkę? Wystarczy iść do maszyny. Stoi na każdym piętrze.
Carey: Chłopcy, co się tu znowu dzieje? Zack: Ci goście mają trupa w tej torbie! Lou: To są pani dzieci? Carey: Policja? Bud: Nie. Carey: To tak.
Moseby: Życzę udanych wczasów, Madeline. Maddie: Śmieszne. Tam jest o 20 stopni zimniej niż tutaj. Pingwiny tam mówią: „Wow, ale ziąb, wyjeżdżamy!” London: Są tam gadające pingwiny, a ty się nie chcesz przejechać?
Zack: Cześć Maddie. Cody: Cześć Maddie. Carey: Cześć Maddie. Zack: Cześć Maddie. Carey: Zack, rozmawialiśmy już o osobistej przestrzeni innych. Zack: Tak, uwielbiam przestrzeń Maddie.
London (wystawia prawą dłoń): Jestem bogata. Lou: Mam tego już 5 stron. London (klaszcząc): Hurra, ja! Bud: Tego mam już 6 stron. London (jeszcze raz klaszcze): Jestem bogata. (Lou podnosi inny blok papieru i kontynuuje pisanie słów London).
