Narcyza Żmichowska

Narcyza Żmichowska

Narcyza Żmichowska (pseud. Gabryella; 1819–1876) – polska powieściopisarka i poetka.

• Ci, co życia nie znają, ci, co je poznali aż do stracenia ostatniej nadziei, aż do odzyskania najpierwszej spokojności, ci lubią bajki cudowne.
  • Zobacz też: bajka

• Co łatwiejsze, to mniej piękne, a co mniej piękne, to mniej prawdziwe także.
  • Zobacz też: piękno, prawda

• Dobro nowego dobra nie rodzące jest złem najgorszym, głupstwo nie tyle zaszkodzi, nienawiść nie tyle pognębi, ile rozum, gdy się zużyje na bezplenne prace, miłość – gdy się w samolubne uczucie roztrwoni.
  • Zobacz też: dobro, głupstwo, miłość, nienawiść, rozum, zło

• Doświadczenie jest zbiorową mądrością całej przeszłości z wyłączeniem teraźniejszego momentu.

• Doświadczenie ma sąd, pojęcie na wszystko, co się stało, tylko nie ma pojęcia na to, co się w tobie dzieje.
  • Zobacz też: doświadczenie

• Gdybyśmy kochali tych jedynie, którzy nigdy nie upadną, to byłaby sprawiedliwość tylko, a przecież ponad sprawiedliwością góruje miłość. Uznajemy najlepszych, ale indywidualnym uczuciem kochamy tych dopiero, dla których w naszej duszy jest wsparcie na wszelką słabość, uzupełnienie na wszelki niedostatek.

• Gdzie sztuki lekarskiej nadzieja się kończy, tam się nadzieja chrześcijan zaczyna.
  • Zobacz też: nadzieja

• Jedni piszą daleko piękniej, niż żyć umieją, inni znów żyją daleko piękniej, niżby to najsławniejszy autor opisać potrafił.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, s. 356.

• Jest miłość kochanie, jest miłość namiętność, jest miłość fantazja. Pierwsza tłumaczy się w życiu świętością, druga nieszczęściem, trzecia grzechem.

• Już dosyć prawdziwie pięknych napisano książek, teraz czas je w czyn zamienić i czynem iść tak daleko – tak daleko – aż się życie z książką zrówna, świat z myślą dzisiejszą.
  • Źródło: Myślę, więc jestem…, op. cit., s. 356.
  • Zobacz też: książka

• Kobietę należy tak kształcić, aby każda mogła być i kucharką, i księżną.
  • Zobacz też: kobieta

• Kochać – to szczęście. Być kochaną – to wielkość kobiety.

• Kto chce pisać, powinien uczyć; a kto uczy, powinien stanąć przed ludźmi z prawdą już ujętą.

• Ludzie, ludzie, wy nie wiecie,
  Że jest szczęście na tym świecie:
  Patrzeć w niebo, gonić okiem
  Za gwiazdeczką, za obłokiem, (…)
  
  W kraj z pięknością i swobodą -
  Snem miłości, czucia, wiary
  Kochać, wierzyć, czuć bez miary,
  Być kochaną – umrzeć młodą –
  
  Ludzie, ludzie, czyż nie wiecie,
  Że to szczęście jest na świecie!
  • Źródło: Pewność

• Małżeństwo bez miłości w przekonaniu moim nie leży… o ile skłamiesz uczuciu, o tyle skłamać musisz wszystkim następnym z uczucia wysnutym życia obowiązkom.
  • Zobacz też: kłamstwo, małżeństwo

• Marzenie w niebezpieczeństwie jest bezwładnością, a w zepsuciu jest zagłuszeniem sumienia.
  • Zobacz też: marzenie

• Miłość jest pewną próbą rzetelnej wartości człowieka.
  • Zobacz też: miłość

• Nieszczęście brzydkie jest bardzo – gdyż nieszczęście to jest złe, które się zrobiło, i dobre, którego się zrobić nie mogło, grzech twój, lub grzech ludzi, braci twoich.

• Oburzenie niesumiennym jest rachmistrzem.
  • Zobacz też: oburzenie

• Raz mi mówiono, że są tu na ziemi
  Białe anioły z skrzydłami jasnemi.
  • Źródło: Poganka, IV, 1846
  • Zobacz też: anioł

• Są chwile życia, których nie trzeba na drobniuteczkie wrażenia roztrwaniać.
  • Zobacz też: chwila

• Smutek od ludzi pochodzący, szaleje po świecie, smutek, który od Boga pochodzi, wraca do Boga modlitwą pięknych czynów.
  • Zobacz też: smutek

• Społeczeństwo zdaje się mówić do kobiet: Uczcie się, jeśli możecie; umiejcie jeśli potraficie i myślcie o tym, żebyście same sobie wystarczyły, bo w razie potrzeby nikt na was z opieką i wsparciem nie czeka.

• Szczęście najlepiej człowieka z koniecznością godzi.
  • Zobacz też: szczęście

• To jest nie do uwierzenia, jak w źle dobranym małżeństwie kobieta marnuje wszelką ducha swego potęgę, wszelkie zdolności i wszelki ku lepszemu popęd.

• Według ustaw najwyższych człowiek człowiekowi nigdy obojętny nie bywa: zawsze ten tego, a ten owego może zniecierpliwić lub pocieszyć, zgorszyć lub nauczyć, zabawić lub znudzić.
  • Zobacz też: obojętność

• Wszędzie, gdzie język upada, ściele się warstwa przyszłej ciemnoty, przyszłego idiotyzmu, a już teraźniejszego zepsucia.
  • Zobacz też: język

• Z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może.
  • Źródło: Myślę, więc jestem…, op. cit., s. 356.
  • Zobacz też: matka

• Źli ludzie nigdy się nie smucą. Mogą się nudzić, gniewać, cierpieć, ale smucić się nie potrafią.
  • Zobacz też: smutek