Michael Ondaatje
Michael Ondaatje (ur. 1943) – kanadyjski prozaik i poeta.
Angielski pacjent (1992)
[edytuj](ang. The English Patient; tłum. Wacław Sadkowski)
- Albowiem echo jest jak dusza głosu, co się rozbudza w miejscach opustoszałych.
- Zobacz też: echo
- Czułość okazana obcemu i bezimiennemu jest czułością okazaną samej sobie.
- Jest rzeczą świętą, by umrzeć w świętym miejscu. Była to jedna z tajemnic pustyni.
- Kiedy jesteśmy młodzi, nie spoglądamy w lustro. Wpatrujemy się w nie, kiedy już się zestarzejemy, zatroskani o nasze imię, o naszą legendę, o to, co nasze życie będzie znaczyło dla przyszłości. Pysznimy się nazwiskami, które nosimy, zabiegamy o pierwszeństwo naszych odkryć, przewagę naszych armii, wyłączność naszego handlu. Dopiero postarzały Narcyz pożąda swego bałwochwalczego wizerunku.
- Kiedy spotykamy tych, w których się zakochujemy, jakiś wymiar naszej duchowości ma charakter historyczny.
- Ktoś, kto nie jest twojej krwi, może wtargnąć w twe uczucia głębiej niż krewny.
- Nawet drzewa chorują od zarazy, którą rozsiewamy.
- Odpoczywać to znaczy przyjmować wszystkie elementy rzeczywistości bez ich osądzania.
- Są ludzie, których krzywdy łamią, i ludzie, którzy nie dają się złamać.
- Szczęście ma to do siebie, że umyka.
- Zobacz też: szczęście
- Śmierć to znaczy, że istniejesz w trzeciej osobie.