Michael Crichton

Michael Crichton (2002)

John Michael Crichton (1942–2008) – amerykański pisarz, reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Następny (2006)

(ang. Next, tłum. Wojciech Szypuła)

• Bo w sztuce liczy się przede wszystkim odczuwanie.

• Praca naukowa to już nie powołanie, lecz robienie kariery, jak każde inne podatne na korupcję. Naukowcy to nie święci, tylko zwykli ludzie, którzy też zupełnie zwyczajnie się zachowują: kłamią, oszukują, kradną, wytaczają sobie procesy sądowe, ukrywają fakty, fałszują dane, puszą się, oczerniają konkurentów. Taka już nasza natura.

• Trzeba wiedzieć, jakie to uczucie żyć w tym materialistycznym świecie, gdzie na każdym kroku czyhają na człowieka tandetne luksusy, fałszywe obietnice i głębokie rozczarowania. Współcześni popełniają wielki błąd, zapominając o swoich uczuciach.

Państwo strachu (2004)

(ang. State of Fear, tłum. Wojciech Szypuła)

• Idea również jest w pewnym sensie modą.

• Jest tylko jedna rzecz gorsza od liberała w limuzynie: ekolog w odrzutowcu.

• Na studiach prawniczych człowiek szybko się uczy, że prawo nie ma nic wspólnego z prawdą, lecz jest wyłącznie sztuką rozstrzygania sporów. W dyskusji prawda może wyjść na jaw, ale wcale nie musi. I często nie wychodzi. Prokurator dobrze wie, że oskarżony jest winny, ale nie jest w stanie doprowadzić do wydania wyroku skazującego. Takich przypadków są tysiące.

• Świat nie jest taki, jak byśmy chcieli.
  Świat jest, jaki jest.

Rój (2002)

(ang. Prey, tłum. Wojciech Szypuła)

• Istnieje wiele zachowań, które wyglądają na mądrzejsze, niż są w rzeczywistości.

• Musisz nauczyć się widzieć rzeczy takimi, jakie są naprawdę, a nie jakimi chcesz je widzieć.

• Prawdziwa samowiedza to rzadkość.

• Sprawy nigdy nie układają się tak, jak tego oczekujemy.

• Z wiedzą psychologiczną zawsze jest jeden problem: nikt nie jest wstanie zastosować jej do własnej osoby.(...) Ci sami ludzie, którzy z lodowatą przenikliwością analizują otaczający ich świat, żyją złudzeniami na swój własny temat. Psychologia nie sprawdza się w lustrze.

Wschodzące słońce (1992)

(ang. Rising Sun, tłum. Andrzej Leszczyński i Jacek Manicki)

• Czystym można być tylko, jeśli się jest czystym, kolego. Gdybyś nie miał w tym swojego interesu, gdybyś nie czerpał z tego żadnych korzyści finansowych, dopiero wtedy mógłbyś zabierać głos. W każdym innym wypadku, kurczę, płacą ci, a więc twierdzę, że mają cię w kieszeni.

• Dziś przywództwo polega na tym, że mówi się ludziom dokładnie to, co chcą usłyszeć.

• Niekiedy w życiu człowieka są takie chwile, kiedy się wierzy w słuszność tego, co się robi, a jednak prawda wygląda zupełnie inaczej. Dopiero później, gdy się wraca do tego myślami, wyraźnie widać popełnione błędy. Zmierza się do jakiegoś celu, a osiąga zupełnie co innego. Ale na początku każdemu się zdaje, że wszystko idzie prawidłowo.

• U nas najważniejsze jest to, kto spartolił robotę, czyja głowa poleci. U Japończyków najważniejsze jest, co zostało spartolone i jak to naprawić.

Inne

• Media mają otoczkę wiarygodności, która jest całkowicie niezasłużona. Wszyscy tego doświadczyliście [...]
  Krótko mówiąc, efekt „amnezji Gell-Manna” wygląda następująco. Otwierasz gazetę i czytasz artykuł na jakiś temat, który dobrze znasz. [...] Czytasz artykuł i widzisz, że jego autor zupełnie nie rozumie ani faktów, ani zagadnień, o których pisze. Często artykuł jest tak błędny, że przedstawia historię odwrotnie, myląc przyczynę ze skutkiem. Nazywam to artykułami typu "mokre ulice powodują deszcz". W gazetach jest ich pełno.
  W każdym razie, czytasz z irytacją lub rozbawieniem liczne błędy w artykule, po czym przewracasz stronę do wiadomości krajowych lub zagranicznych - i czytasz dalej tak, jakby reszta gazety jakimś cudem była rzetelniejsza w kwestii Palestyny niż te bzdury, które przed chwilą czytałeś. Odwracasz stronę i zapominasz, co wiesz.
  [...] W codziennym życiu, jeśli ktoś konsekwentnie przesadza lub kłamie, szybko przestajesz wierzyć we wszystko, co mówi. [...] Ale w przypadku mediów wierzymy wbrew dowodom, że prawdopodobnie warto poświęcić swój czas na przeczytanie reszty gazety. Podczas gdy, w rzeczywistości, prawie na pewno tak nie jest. Jedynym możliwym wytłumaczeniem naszego zachowania jest amnezja.
  • Media carries with it a credibility that is totally undeserved. You have all experienced this [...]
    Briefly stated, the Gell-Mann Amnesia effect is as follows. You open the newspaper to an article on some subject you know well. [...] You read the article and see the journalist has absolutely no understanding of either the facts or the issues. Often, the article is so wrong it actually presents the story backward—reversing cause and effect. I call these the “wet streets cause rain” stories. Paper’s full of them.
    In any case, you read with exasperation or amusement the multiple errors in a story, and then turn the page to national or international affairs, and read as if the rest of the newspaper was somehow more accurate about Palestine than the baloney you just read. You turn the page, and forget what you know.
    [...] In ordinary life, if somebody consistently exaggerates or lies to you, you soon discount everything they say. [...] But when it comes to the media, we believe against evidence that it is probably worth our time to read other parts of the paper. When, in fact, it almost certainly isn’t. The only possible explanation for our behavior is amnesia. (ang.)
  • Opis: Definicja zjawiska „amnezji Gell-Manna”, nazwanego na cześć fizyka Murraya Gell-Manna, kolegi Crichtona. Crichton sam przyznaje w wystąpieniu, że nazwiskiem słynnego fizyka posłużył się, by dodać prestiżu wymyślonemu przez siebie pojęciu.
  • Źródło: "Why Speculate?" (wystąpienie na zebraniu think-tanku International Leadership Forum, La Jolla, California, 26 kwietnia 2002).

• Najważniejszym wyzwaniem, jakiemu stawia czoła ludzkość, jest zadanie oddzielenia rzeczywistości od fantazji i prawdy od propagandy. Zwłaszcza w naszej erze informacyjnej (postrzegam ją raczej jako erę dezinformacyjną) jest to nadzwyczaj pilne i nadzwyczaj ważne.
  • The greatest challenge facing mankind is the challenge of distinguishing reality from fantasy, truth from propaganda. Perceiving the truth has always been a challenge to mankind, but in the information age (or as I think of it, the disinformation age) it takes on a special urgency and importance. (ang.)
  • Źródło: przemówienie pt. Environmentalism as Religion, The Commonwealth Club of California, San Francisco, 15 września 2003

Zobacz też

• Ostry dyżur
• Park Jurajski