Przejdź do zawartości

Michał Sopoćko

Dodaj linki
Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Michał Sopoćko

Michał Sopoćko (1888–1975) – polski duchowny katolicki, spowiednik Faustyny Kowalskiej, założyciel Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, błogosławiony Kościoła katolickiego.

  • Cieszy się niebo i ziemia (…), cieszy się Oblubienica Chrystusa, ujawniająca swoją radość w obrzędach liturgicznych, w śpiewach wesołych „Alleluja”. Cieszą się wszyscy wierni, pozdrawiając siebie uściskiem ze słowami: „Chrystus zmartwychwstał!” i przesyłając wzajemnie powinszowanie z życzeniami przeobfitych łask Bożych. Radość jest to uczucie przyjemne, powstające w nas z powodu posiadanego dobra. A czyż może być większe dobro, jak to, które przynosi nam Zmartwychwstały Jezus?
  • Faustyna opisała mi wygląd kościoła i pierwszego domu Zgromadzenia (…) Wszystko (…) co przepowiedziała w sprawie tego Zgromadzenia, najdokładniej się wypełniło. I gdy w Wilnie w 1944 roku przyjmowałem w nocy śluby prywatne pierwszych sześciu kandydatek w drewnianej kaplicy SS. Karmelitanek, albo gdy w trzy lata później przybyłem do pierwszego domu tego Zgromadzenia w Myśliborzu, byłem zdumiony uderzającym podobieństwem tego, co mi mówiła śp. S. Faustyna.
  • Jak teraz widzę długie dwa szeregi ludzi, między którymi biskup w mitrze w asyście kilku księży zatrzymywał się przy każdym namaszczając czoło. Ojciec trzymał mnie na ręku, a przy zbliżaniu się biskupa postawił na posadzce. Jakiś pan położył mi rękę na prawym ramieniu, a jednocześnie biskup namaścił mi czoło i dotknął policzka. Potem ojciec zaprowadził nas do kaplicy św. Kazimierza i pokazał trumnę z jego relikwiami. Tych przeżyć chyba nigdy nie zapomnę.
  • Najmiłosierniejszy Zbawicielu, ideale najwznioślejszej piękności, a zarazem najdoskonalszy wzorze naszej istoty! Ty pierwszy odczułeś w swym ciele rozkosz wiecznej szczęśliwości. Bądź pozdrowiony, zmartwychwstały Bracie nasz pierworodny! My również tęsknimy do życia uwielbionego, do uduchowienia ciała, do uduchowienia form zewnętrznych. Pragniemy przeżywać Wielkanoc, chcemy wywalczyć dla duszy zwycięstwo nad niższymi popędami naszego ciała i osiągnąć nieśmiertelność szczęśliwą.
  • Przede wszystkim winniśmy już w tym życiu zmartwychwstać duchowo.
  • Przyjąłem dziś Pana Jezusa! Błogosławiony dzień, którego wspomnienie napełnia błogością i wielką za nim tęsknotą.
  • Sięgając wzrokiem wstecz, aż do lat dziecinnych swego życia, widzę jedno pasmo objawów niezmierzonego miłosierdzia Bożego. (…) A najwięcej miłosierdziu Bożemu zawdzięczam powołanie kapłańskie, które odczułem dość wcześnie, podtrzymywanie tej chęci pomimo tylu przeszkód, prowadzenie mnie przez liczne doświadczenia, w których na pewno bym upadł i zginął, gdyby litość Stwórcy nie zsyłała mi wyraźnej pomocy z góry. (…) Wobec tego byłbym najgorszym niewdzięcznikiem, gdybym nadal jeszcze należał do siebie i chciał szukać siebie w jakiejkolwiek czynności, słowach lub myślach. Ufność w dalsze miłosierdzie Boże, szerzenie kultu tego miłosierdzia wśród innych i bezgraniczne poświęcenie mu wszystkich swoich myśli, słów i uczynków bez cienia szukania siebie, będzie naczelną zasadą mego dalszego życia przy pomocy tegoż niezmierzonego miłosierdzia.
  • Ufność w Miłosierdzie Boże, szerzenie kultu tego miłosierdzia wśród innych i bezgraniczne poświęcenie mu wszystkich swoich myśli, słów i uczynków, bez cienia szukania siebie, będzie naczelną zasadą mego dalszego życia przy pomocy tegoż niezmierzonego miłosierdzia.
  • Umarłym jest każdy, kto tylko dla świata żyje, pracuje, tworzy, szuka ziemskiej chwały… (to) tragedia życia ziemskiego, życia światowego, życia niedowiarków.
  • Doskonałość jest to długie i uciążliwe wspinanie się do góry stromą ścieżką, po bokach której znajdują się przepaście. Plany Boże z konieczności są doskonałe: obejmują całość i wszystkie szczegóły, rozciągają się na przyczyny i wszystkie ich następstwa, zawierają zasady i wszelkie ich zastosowanie.
  • Źródło:„Znad Wilii”, nr 2 (62) z 2015 r., Niezwykłe Listy z Czarnego Boru, s.97, Błogosławiony Michał Sopoćko,

Dar Miłosierdzia Listy z Czarnego Boru, Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego, Edycja Świętego Pawła 2008, s.128, http://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2020/09/Znad-Wilii-62m.pdf


O Michale Sopoćce

[edytuj]
  • Jest to kapłan według serca mojego, miłe mi są wysiłki jego. Widzisz, córko moja, że wola moja stać się musi, a to, com ci przyobiecał, dotrzymuję. Przez niego rozsiewam pociechy dla dusz cierpiących, udręczonych; przez niego upodobało mi się rozgłosić cześć do miłosierdzia mojego, a przez to dzieło miłosierdzia więcej dusz do mnie się zbliży, aniżeliby on dzień i noc rozgrzeszał aż do końca życia swego, bo tak pracowałby tylko do końca życia, a przez dzieło to pracował będzie do końca świata (nr 1256).
  • Wyrazy gorącego podziękowania i uznania należą się ks. Michałowi Sopoćce za jego niestrudzoną działalność w szerzeniu nauki o miłosierdziu Bożym, bo i ta książka wyrasta z apostolskiej pracy, jaką prowadzi ks. Sopoćko od lat.
Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons:
Michał Sopoćko
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Michał_Sopoćko&oldid=529111”