Michał Choromański

Michał Choromański

Michał Choromański (1904–1972) – polski prozaik, dramaturg i poeta.

Zazdrość i medycyna (1932)

(Wyd. Poznańskie, Poznań 1984)

• Co zaś do mózgu kobiety, to nie obchodzi mnie on nigdy, uważam, że kobieta ma ciekawsze organy.
  • Źródło: s. 28

• Człowiek zdradliwy zawsze udowodni moralność własnej zdrady.
  • Źródło: s. 144

• Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu.
  • Źródło: s. 144.

• Kobieta oddaje się tylko temu, którego nie kocha.
  • Źródło: s. 27

• O przeziębienie bardzo łatwo, a wyzdrowieć to tylko łajdak potrafi.
  • Opis: myśl ubogiego żydowskiego krawca.
  • Źródło: s. 29

• Nie ma okrutniejszej nad niepewność męki, jak również nie ma granic podłości, na jaką zdobyć się może prawdziwa, wielka miłość!
  • Źródło: s. 10

• Prawdopodobnie fizyczna siła ludzka polega nie tyle na sprawności i wielkości bicepsów, co na braku wszelkiej refleksyjności. Dlatego też w większości wypadków głupi człowiek jest fizycznie mocniejszy od mądrego.
  • Źródło: s. 160

• W prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa jest miłość, tym banalniejsze są jej przejawy.
  • Źródło: s. 236

• Wśród dziesięciu znajomych mężczyzn mąż zawsze będzie zazdrosny o dziewięciu niewinnych, dziesiątego zaś, z którym żona go zdradza, nigdy nie będzie podejrzewał.
  • Źródło: s. 128

• Zdrada bowiem ma swój pewien wymiar, który ogarnąć da się dopiero z odległości znaczniej dalszej, niż na to pozwala osobiste współżycie.
  • Źródło: s. 132

• Zwykle kobiece łzy są związane z jakimś wyraźnym celem, są poniekąd utylitarne.
  • Źródło: s. 202

• Zdrowie organizmu ludzkiego jest zbudowane na kłamstwie. Jedyną prawdziwą kuracją, do której pcha człowieka sama natura, jest oszukiwanie samego siebie.
  • Źródło: s.115

Schodami w górę, schodami w dół (1965)

(Wyd. Poznańskie, Poznań 1986)

• Jakoś wydaje mi się, że obolała godność jest jeszcze większą godnością…
  • Źródło: s. 143

• Ja smakuję tak, że jeżeli kto mnie skosztuje, to musi zaraz sobie usta wypłukać.
  • Źródło: s. 117

• Jest rzeczą bardzo trudną, bodajże najtrudniejszą malować ludzi dla nas antypatycznych. Oczywista, jeżeli chodzi przy tym o to, żeby ich nie urazić.
  • Źródło: s. 113

• Kalecy niekiedy bywają bardziej wytrzymali, bardziej odporni od zdrowych ludzi. Myślę wręcz, że kalectwo i odporność jakoś paradoksalnie są ze sobą związane, że wszelkie kalectwo już jest wytrzymałością.
  • Źródło: s. 241

• Kobiety w decydujących chwilach życia zawsze podchodzą do okna i gdzieś przez nie w przestrzeń patrzą.
  • Źródło: s. 167

• Mam taką szczęśliwą naturę, iż nigdy nie mogę się martwić dłużej niż pół godziny.
  • Źródło: s. 108

• Portret to nie lustro, w lustrze człowiek samego siebie nie widzi. Portret – to opinia ludzka, to jakaś plotka o nas, którą nam powtórzono. Zawsze wywołuje wrażenie małego szoku.
  • Źródło: s. 113

• Stan obuwia świadczy o zamożności lub biedzie właściciela więcej niż jego ubranie. Tylko bardzo zamożny człowiek ma nowe buty, stale nowe buty. Średnio zamożny człowiek będzie w ubraniu dobrze zaprasowanym i nawet dobrej jakości, ale buty będzie miał starawe…
  • Źródło: s. 225

• To sama przyroda taka łaskawa dla człowieka była, że stworzyła go niepodejrzliwym. Obdarzyła go samolubstwem i ślepotą, gdy chodzi o samoocenę.
  • Źródło: s. 62

• W życiu jak coś jest za mądre, to nigdy nie klapuje, jakoś się nie sprawdza…
  • Źródło: s. 127

• Zauważyłem, że jak człowiek zaznacza, że mówi szczerze, to zawsze ma na myśli złośliwość. Niekiedy nawet myślę, że szczerość to coś nieuprzejmego. Trochę się boję, kiedy ktoś chce być ze mną szczery.
  • Źródło: s. 198

• Źli ludzie mają z życia więcej pociechy niż poczciwcy.
  • Źródło: s. 137

Miłosny atlas anatomiczny (1972)

(Wyd. Poznańskie, Poznań 1987)

• Dyskrecjo! bądź po stokroć i na wieki przeklęta – dopiero człowiek, który nie potrzebuje być dyskretny, wie, co to znaczy prawdziwa wolność!
  • Źródło: s. 304

• Jest coś nieprzyzwoitego w zbyt pięknym mężczyźnie.
  • Źródło: s. 30

• Lepsi ludzie niekoniecznie bywają przez to samo ludźmi szczęśliwszymi, tak dobrze nie jest. Przeważnie bywa odwrotnie.
  • Źródło: s. 201

• Ludziom pupowatym zazwyczaj coś okropnie przeszkadza dojrzeć dno, przeważnie zaskakujące, naszych znajomych, najbliższych nawet przyjaciół.
  • Źródło: s. 101

• Miał bidaka takie imię i nazwisko, że nie zatrzymywało się w uszach.
  • Źródło: s. 49

• Miała zanadto męski skład umysłu, a mężczyźni tego nie trawią. Zaraz brali nogi za pas.
  • Źródło: s. 39

• Między odbytnicowo-pisuarowymi kawałami a seksualnymi istnieje po prostu otchłań. Ale mężczyźni na ogół i wręcz lubują się w kawałach pisuarowo-odbytnicowych. Upraszczając: nie może być mowy o równości między płciami, skoro mężczyzna tak bardzo przepada za ge, a kobieta ge nie lubi.
  • Źródło: s. 99

• Należał do tej kategorii ludzi, o których conferencier Jarosy mawiał, że mają trzy stopy: dwie, na których chodzą, proszę państwa, trzecią, na której chcieliby, a nie mogą żyć.
  • Źródło: s. 42

• Są, są tacy mężczyźni, dla których żona, ta na co dzień i od ołtarza, nie powinna za nic odznaczać się urodziwością. W pożyciu domowym o zbyt długie nogi byliby się potykali!
  • Źródło: s. 187

• W dobrych manierach często, w każdym razie częściej niż to przypuszczamy, kryje się nieżyczliwość, jeśli nie podstęp i zło. Nie darmo anglosasi za czasów wiktoriańskich mawiali: „Kto jest najgorszy? – Oczywiście, dżentelmen!”
  • Źródło: s. 94

• W ogóle lepiej nikomu nie dowierzać, z wyjątkiem jednak psów!
  • Źródło: s. 135

• Zachowanie mężczyzny zależy od kobiety, z którą w danej chwili ma przyjemność, powiedzmy, rozmawiania.
  • Źródło: s. 66

Inne

• Choć zrozumieli. Chociaż przyszli.
  Nie mogli szczęścia wrócić nam.
  I tylko w niebie złote igły
  Kreśliły gwiazdom górny trakt.
  • Źródło: Rozczarowanie (1926)

• Często najprostsze myśli omijają nas właśnie dlatego, że są najprostsze.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Zobacz też: myśl

• Do okna przybliżyła się
  Ze smutkiem i skrywaną złością
  Patrzyła jak tam szumi wiosna,
  – Jak księżyc wpływa ponad dach,
  – I–jezdnia srebrzy się światłością.
  • Źródło: Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra), 1926

• I szczęście stało się niebyłe (…).
  • Źródło: Rozczarowanie (1926)

• Latawiec jest jak człowiek, może się wznosić tylko na sznurku.
  • Źródło: Małgorzata Kita, Edward Polański, Słownik paronimów, czyli wyrazów mylonych, PWN, Warszawa 2004, s. 135.
  • Zobacz też: latawiec

• Lubieżne kobiety sądzą, że wszyscy mężczyźni są zwyrodnialcami.
  • Źródło: Dygresje na temat kaloszy, Wyd. Poznańskie, Poznań 1966, s. 53.
  • Zobacz też: kobieta, mężczyzna

• Najdłużej kochamy tych właśnie, co nas porzucają.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

• Nic tak nie wiążę i nic tak nie łamie życia jak cudza dobroć. Niebezpieczna, może niemoralna siła spoczywa w rękach dobrego człowieka. (…) Jakżeż często pod wpływem cudzej dobroci człowiek postępuje inaczej, niż tego by pragnął, i robiąc dobry uczynek, w gruncie rzeczy robi uczynek zły, gdyż przyczynia się do własnego odwartościowania.
  • Źródło: Szpital Czerwonego Krzyża (1937)

• Niechlujstwo zewnętrzne równa się niechlujstwu duchowemu.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

• O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.
  O, te piersi dziewczęce i smagłe!
  Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał
  Chylę głowę i cudu pragnę.
  • Źródło: Położyłem dziś dłoń na Twą pierś, smagłą pierś, 1926

• Patrz dobremu człowiekowi na ręce, żeby ci przypadkiem nic złego nie zrobił.
  • Źródło: Współczesna aforystyka polska, oprac. Joachim Glensk, Wyd. Łódzkie, Łódź 1986.
  • Zobacz też: człowiek

• Pech ma w ogóle muzykalne ucho i lubi się rytmicznie powtarzać.
  • Źródło: Memuary, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1976, s. 22.

• (…) przygoda jest w nas, a nie na zewnątrz.
  • Źródło: Kotły Beethovenowskie, Wyd. Poznańskie, Poznań 1970, s. 363.
  • Zobacz też: przygoda

• Umarła żona. A od sadu
  Przez okna wczesny wieczór szedł.
  Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
  Kadzidłem przepływały nad nią.
  • Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926

Zobacz też

• Zazdrość i medycyna