Miasto Boga

Miasto Boga (port. Cidade de Deus) – dramat produkcji francusko-brazylijskiej z 2002 roku w reżyserii Fernando Meirellesa.

Kapiszon

Angelica. Miałem na jej punkcie świra. Oprócz tego, że ładna, była jedyną laską w paczce, która się pieprzyła. Strasznie chciałem stracić z nią dziewictwo.

Bandyta ma broń, ale nie umie strzelać. Każdy strzał Kurczaka wart był dziesięciu oddanych przez bandę Małego. A tego brzydal nie mógł znieść. Postanowił przeprowadzić kontratak. Życie w dzielnicy było jak czyściec. Stało się piekłem.

Bene był najfajniejszym bandytą w Mieście Boga. Rozdawał trawę, stawiał piwko. Mały Ze był jego przeciwieństwem, ciągle pracował. Myślał tylko o tym, żeby zostać Panem dzielnicy.

Bene był zbyt fajny, żeby zostać bandytą na zawsze. Był tak fajny, że na pożegnalnej imprezie zebrał wszystkich… bandytów… soulowców… wspólnoty religijne… towarzystwo od samby… luzaków… i Małego Ze, który nigdy w życiu nie tańczył.

Dziennikarze chyba nie potrafią się rżnąć.

Handel narkotykami to interes, jak każdy inny. Dostawca dostarcza towar… a na mecie przygotowuje się działki. Działki szykuje się na linii montażowej. Nudne jak wkręcanie śrubek. Trawę pakuje się w listki. Kokainę pakuje się w papierki. A potem w paczuszki po dziesięć, albo po sto. W handlu jest nawet plan kariery. Gówniarze zaczynają pracę jako gońcy. Dostają niezłą kasę za dostarczanie napojów, wiadomości… Potem zostają zwiadowcami. Kiedy zjawia się policja, ściągają latawiec i wszyscy spływają. Po zwiadowcy, koleś zostaje dealerem, „parą”. Jak się robi gorąco, „para” szybko wyparowywuje. Następnym stanowiskiem jest żołnierz. Jeżeli koleś był w szkole dobry z rachunków, może zostać managerem interesu. Manager to prawa ręka szefa. Policja też odgrywa swoją rolę. Bierze kasę i nie przeszkadza.

Marchewa wiedział, że bez Bene… tylko cud mógłby uratować jego interes. Ale czy istnieje lepsze miejsce na cud… niż slumsy zwane Miastem Boga?

Inni

Dziwne, samochód wjeżdża do knajpy i nikt nic nie widział. Ty też nie widziałeś? Zawsze to samo. Nikt nic nie widział, nikt nic nie wie.
- Postać: Byk – inspektor policyjny o prowadzonym śledztwie.

Dialogi

Kurczak: Co tym masz we łbie? Nie widzisz, że rujnujesz sobie życie? Włóczysz się za tym maniakiem i jego uzbrojonymi kolesiami. Zgłupiałeś? Jesteś jeszcze dzieckiem!

Filet: Ja, dzieckiem? Palę, wciągam, zabijam i rabuję. Jestem już mężczyzną.

Kobieta: Mąż ci nie liże?

Żona Paraiby: Nie.

Kobieta: Skarbie, mój, zanim mi wsadzi, musi napracować się językiem. Jakieś pół godziny wcześniej. A w tyłek? Chyba mu na to pozwalasz?

Żona Paraiby: Matko Boska, nie. Musi boleć, co?

Kobieta: Na początku, trochę. Potem zobaczysz, to cudowne. Ale będziesz potrzebowała banana.

Żona Paraiby: A po co?

Kobieta: Dziecko, nie wiesz, co dobre. Weź banana, podgrzej go trochę, wsadź do cipki, a on niech ci wsadzi od tyłu. Będziesz się czuła, jakbyś latała! Poproś męża, żeby to z tobą zrobił.

Żona Paraiby: Nie znasz mojego męża. Jeszcze mnie pobije.

Kobieta: Nic takiego. Mężczyźni lubią poświntuszyć. Poproś go.

Kilof: Miałem wizję, Gąsior.

Gąsior: Stary, co ty paliłeś?

Kilof: Pracowałeś kiedyś, nie?

Gąsior: No.

Kilof: Jak to jest? Co ludzie mówią?

Gąsior: Pracowałem tylko z ojcem. A wiesz, jacy są ojcowie. Ciągle pieprzą głupoty…

Kilof: Wiesz, co, Gąsior? Rzucę to, bo inaczej skończę jako pokarm dla robaków. Życie oprycha to głupota. Nie dla mnie.

Gąsior: Nie, bracie, nie wychodź. Tam są gliny.

Kilof: Niech się walą. Wracam do kościoła.

Cabeleira: Moje serce wybrało ciebie, wiesz? Idę tam, gdzie ono każe.

Berenice: Nabijasz się ze mnie?

Cabeleira: Nie słyszałaś o miłości od pierwszego wejrzenia?

Berenice: Łobuz nie kocha, łobuz pożąda.

Cabeleira: Czego bym nie powiedział, to się czepiasz.

Berenice: Łobuz nie mówi, łobuz namawia.

Cabeleira: Koniec ze strzępieniem sobie języka po próżnicy.

Berenice: Łobuz nie kończy, łobuz robi sobie przerwę.

Cabeleira: Trudno jest z tobą rozmawiać o miłości, co?

Berenice: Jakiej znowu miłości? Wciskasz mi kit.

Cabeleira: Ten frajer cię kocha.

Berenice: W ten sposób możesz mnie przekonać, wiesz?

Kurczak: Wielu ludzi już zginęło. Głównie niewinni. Wystarczy mnie znać, być moim przyjacielem… albo kumplem, a on już zabija.

Luis Alberto: Policja tam nie przyjeżdża?

Kurczak: Przyjeżdża, ale nie po niego. Przyjeżdżają tam po mnie. Mnie już trzy razy zapuszkowano, a on wciąż zabija jak wariat. Policja nie chce go tknąć.