Maria Simma

Maria Simma (1915–2004) – austriacka mistyczka.

Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi

przeł. Danuta Irmińska, Promic, Warszawa 2015

Pewna dusza pokutująca w czyśćcu powiedziała mi kiedyś: „Cierpienie jest najskuteczniejsze, gdy znosi się je pokornie i składa w ofierze Matce Bożej, by przeznaczyła je, dla kogo zechce, ponieważ wie Ona, gdzie można je najlepiej wykorzystać i gdzie jest najbardziej potrzebne”.
- Źródło: s. 68–69.

W godzinie śmierci Msze święte, w którym nabożnie uczestniczyliśmy, są naszym największym skarbem, są o wiele cenniejsze niż te odprawiane za nas po śmierci.
- Źródło: s. 78–79.

Dusza w miejscu oczyszczenia odczuwa już wspaniałość i majestat Boga. Pan Bóg objawił jej się w tak zachwycającym, oślepiającym pięknie i czystości, że żadna siła nie skłoniłaby takiej duszy do przystąpienia przed oblicze Boga z najmniejszą choćby skazą. Dopiero czysta, doskonała dusza ma śmiałość stanąć przed obliczem Wiekuistej Światłości i Boskiej Doskonałości i oglądać Boga twarzą w twarz.
- Źródło: s. 82.

Kiedy ktoś mnie pyta, co daje największą gwarancję ocalenia od piekła, wtedy mówię: „Bądź pokorny!”. Człowiek pokorny nie pójdzie do piekła, natomiast człowiekowi pełnemu pychy grozi wieczne potępienie.
- Źródło: s. 86.

Aby móc uzyskać dla siebie odpust zupełny, dusza musi być całkowicie wolna od jakiegokolwiek przywiązania do rzeczy ziemskich. Jest to konieczny, ale bardzo ważny warunek. Wyobraźmy sobie matkę pięciorga dzieci leżącą na łożu śmierci, która w tej sytuacji ma powiedzieć do Boga: „Panie, pragnę tylko, by działa się Twoja wola, daj mi życie lub śmierć, jak zechcesz”. Zdolność do uczynienia takiego aktu zawierzenia zależy od tego, czy już wcześniej tak żyła, w pełni poddając się woli Boga.
- Źródło: s. 87.

Zapytałam go: „Czy byłeś przygotowany na życie wieczne?”. „Byłbym nieprzygotowany – wyznał mi – ale Pan Bóg daje każdemu, kto tylko nie jest butny i arogancki i nie grzeszy przeciw Niemu zuchwałością, jeszcze dwie, trzy minuty na wzbudzenie żalu za grzechy. I tylko ten, kto to odrzuci, zostaje potępiony”.
- Źródło: s. 93.

Kiedy wysiadł, poprosiłam Zbawiciela: „Panie, nie pozwól tej duszy iść na zatracenie!”. „Twoja modlitwa wypowiedziana w tamtej chwili była moim ratunkiem – wyjaśnił mi na koniec mężczyzna – inaczej byłbym zgubiony”.
- Źródło: s. 95.