Marcel Petiot

Marcel André Henri Félix „Kapitan Valéry” Petiot (1897–1946) – francuski lekarz i seryjny morderca, zabójca 26 osób, które zwabiał do siebie podczas II wojny światowej oferując im pomoc w ucieczce przed nazistowskim okupantem, a następnie odbierał im życie zastrzykiem z trucizną.

Nie jestem człowiekiem religijnym i mam czyste sumienie.
- Opis: w dniu swej egzekucji.
- Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 237.

O Marcelu Petiocie

Nie sposób uniknąć porównań. Parafrazując Marka Twaina można powiedzieć, że Landru był rzemieślnikiem zbrodni, natomiast Petiot przemysłowcem: oskarżono go o sześćdziesiąt trzy morderstwa, z których udowodniono dwadzieścia siedem! Wszystkie popełnił w największej dyskrecji. W przypadku Petiota nie natkniemy się na pióropusz dymu z komina, przez który Gambet wysyłał do nieba dusze swych ofiar. Nie czekają nas również niespodzianki w stylu Belii Kissa, który konsekrował ciała w metalowych, wypełnionych alkoholem baryłkach. Na próżno też szukalibyśmy u niego śladów pewnej fantazji, której nie można odmówić Landru. Jego zbrodnie powtarzały się w dziwnym rytmie, przypominającym filmy powstałe po 1914., których komizm wynikał często z przyśpieszonego tempa, z jakim poruszali się bohaterowie. W przypadku Petiota groza nabrała cech monotomii. W rzeczy samej mamy tu do czynienia z mordercą nudziarzem, przestępcą na miarę swych czasów – epoki materialnej zasobności i seryjnych zabójstw. Zapewne byłby kimś innym, gdyby nie wojna, bez wątpienia bowiem na życiu jego zaważyły okoliczności. Podczas procesu mecenas Veron, cywilny obrońca, słusznie porównał go z bretońskimi lub kornwalijskimi rabusiami, którzy dając fałszywe sygnały świetlne, celowo naprowadzali okręty na skały.
- Autor: René Reouven, Słownik zabójców, Wydawnictwo Mizar, 1992, ISBN 83-85309-23-3, tłum. Alicja Choińska, Hanna Igalson-Tygielska, Krystyna Osińska, s. 344.