Maksim Bahdanowicz

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) – białoruski poeta i prozaik.

Maksim Bahdanowicz

• Calutki dzień tak ciepło było,
  Że dziadek – i on w końcu z pieca zlazł,
  U rzeczki siadł, gdzie słońce piekło,
  I stare plecy pod siermięgą grzał.
  • Так цёпла цэлы дзень было,
    Што дзед – i той сцягнуўся з печы,
    Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,
    I грэў пад старай світкай плечы. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Dziadek, 1913

• Cicho było na niebie, na ziemi i w sercu…
  Noc nastała, ciemnością wszystko okrywając,
  Jasne gwiazdy błyszczały i księżyc już wypłynął,
  Niebo, las i pola srebrem oblewając.
  • Ціха ўсё было на небе, зямлі і на сэрцы…
    Ноч цемнатою навокала ўсё пакрывала,
    Ясныя зоркі блішчалі, і месяц ўжо выплыў,
    Неба, і лес, і палі серабром аблівая. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Noc, 1908

• Gdy me serce strwożone ukłuje
  O los Kraju, Ojczyzny mej strach,
  To wspominam świętą Ostrą Bramę
  I rycerzy na groźnych koniach.
  
  Bielą piany okryte mkną konie,
  Rwą i pędzą, dech ich piersi rozdyma:
  Starodawnej Litewskiej Pogoni
  Nie pokona nikt. Nikt nie zatrzyma.
  • Толькі ў сэрцы трывожным пачую
    За Краіну радзімую жах,
    Ўспомню Вострую Браму святую
    І ваякаў на грозных канях.
    
    Ў белай пене праносяцца коні,
    Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць:
    Старадаўняй Літоўскай Пагоні
    Не разбіць, не спыніць, не стрымаць. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Pogoń, 1913

• Gdzieś w chmurach żyją pająki,
  Co snują pajęczynę deszczu (…)
  Słyszysz! To szelest nóg pajęczych,
  Ściany i dach oplatających.
  • Дзесь у хмарах жывуць павукі,
    Што снуюць павучыну дажджа (…)
    Чуеш! Во шорах ног павукоў,
    Аплятаючых сьцены і дах. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Gdzieś w chmurach żyją pająki…, 1911

• Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga –
  Tyle ty znosisz niedoli.
  Chmury, mokradła… Nad zbożem ubogim
  Wieczór zapada na błoni.
  
  Wokół rzucone ojczyste me wioski.
  Z żalu aż pierś ściska, burzy! –
  Biedne tam chatki, topole i brzózki,
  I wszędzie ludzie ponurzy…
  • Краю мой родны! Як выкляты Богам –
    Столькі ты зносіш нядолі.
    Хмары, балоты… Над збожэм убогім
    Вецер гуляе на волі.
    
    Поруч раскідалісь родные вёскі.
    Жалям сцікаюцца грудзі! –
    Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
    Ўсюды панурые людзі… (białorus.)
  • Źródło: wiersz Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga…, 1913

• Ma dusza jest jak jastrząb dziki,
  Co rwie się tam, na nieba przestwór,
  I nasłuchuje wolnych ptaków krzyki, –
  Ma dusza jest jak jastrząb dziki.
  • Мая душа, як ястраб дзікі,
    Што рвецца ў неба на прастор,
    Вартуе вольных птушак крыкі, –
    Мая душа як ястраб дзікі. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Ma dusza, 1910

• Narodzie, Białoruski Narodzie!
  Ciemnyś ty i ślepy, jak ten kret w ogrodzie.
  Tobą zawsze pogardzano,
  Ciebie z jarzma nie spuszczano
  Twoją duszę okradziono, –
  Nawet Ci języka nie pozostawiono.
  • Народ, Беларускі Народ!
    Ты – цёмны, сляпы, быццам крот.
    Табою ўсягды пагарджалі,
    Цябе не пушчалі з ярма
    I душу тваю абакралі, –
    У ёй нават мовы няма. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Narodzie, Białoruski Narodzie!, 1913

• Nie jestem sam, ja książkę mam…
  • Я не самотны, я кнігу маю… (białorus.)
  • Źródło: wiersz W kraju słonecznym, gdzie ja umieram, 1917

• Nie martw się!
  Bo przyjdzie wiosna znów!
  Zawoła: „Przebudź się, ziemio! Przebudź
  Z głębokiego snu!”
  Znów wyjrzy słońce,
  Zazielenieje trawka na łące,
  Wybuchnie wiosna i jak wiatrem rozwieje
  Mój smutek i zmartwienie!
  • не нудзіся!
    Прыйдзе вясна!
    Гукне: „Прачніся, зямля! прабудзіся
    З цяжкага сна!”
    Сонца прагляне, зазелянее
    Траўка ў лугу,
    Гукне вясна і, як ветрам, развее
    Гора-нуду! (białorus.)
  • Źródło: wiersz Przyjdzie wiosna, 1908

• Sosny, jodły, chwoje, chaszcze,
  Ciemny mech.
  Czuję go – kosmaty leszy
  Tu zaległ.
  • Сосны, елі, хвоя, хвошчы,
    Цёмны мох.
    Чую я – лясун касматы
    Тут залёг. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Leszy, 1909

• „Wspomnijmy, przyjacielu, na bogatej obczyźnie
  Biedną i daleką lecz naszą Ojczyznę”.
  • „Ўспамянем, мой дружа, ў багатай чужыне
    Аб беднай, далёкай сваёй старане”. (białorus.)
  • Źródło: wiersz Na obczyźnie, 1905