Lech Nawrocki

Lech Nawrocki (ur. 1950) – dr hab. inż., emerytowany prof. Politechniki Opolskiej, specjalista w zakresie dobrostanu zwierząt, redaktor naczelny miesięcznika "Bydło" (2006-2016), kwartalników "Bydło Mięsne" (2016-2023) i "Krajobrazy Kultury (2015-2019); kompozytor muzyki jazzowej i medytacyjnej, autor piosenek literackich; autor małej prozy, opowiadań dla dzieci, aforyzmów, fraszek oraz wierszy. Członek Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.

Do Piekła drzwi się nie zamykają – do Nieba stoją otworem.
Można być drobiazgowym, byle nie popaść w małostkowość.
Kto nie waży słów, może zostać przygnieciony ich ciężarem.
Głupi znajduje tylko głupszych od siebie – mądry przede wszystkim mądrzejszych.
Tak milcz, by było cię słychać.
Rada dla męża: najpierw żona, potem przyjemności.
Mężczyzna ma wiele wad, ale nie aż tyle, by go resocjalizować małżeństwem.
W ogniu pytań można spalić odpowiedzi.
Ból przemija – cierpienie trwa.
Życie umiera – śmierć żyje.
Bądź reżyserem scenariuszy, jakie pisze ci życie.
Ciepłem rąk można obdarzyć nawet wtedy, gdy dłonie zimne.
Jestem facetem – do czego jeszcze mam się przyznać?
Był tyranem samego siebie. Całe życie tyrał.
Dlaczego tak często zwierzę wychodzi z człowieka? Pewnie nie może z nim już dłużej wytrzymać.
Dziwne, jak często ostry język idzie w parze z tępym umysłem.
Każde kłamstwo ma kompleks prawdy.
Motyl – listonosz kwiatów.
Nie walczmy o wolność, a lepiej od razu o rodzaj i stopień zależności.
Są aniołowie mający szatańskie pomysły, są szatani mający anielską cierpliwość.
Srebro – złoto, które osiwiało.
Zapasy najczęściej gromadzą się za pasem.
Żyj szybko, ale nie ponaglaj.
Poeta próbuje wierszami leczyć swoje rany, ale przecież nie może być cały zabandażowany.
Zajmuj przestrzeń, ale nie zajmuj nikomu miejsca.
Nie daj sobie zabrać serca – jest potrzebne, aby je dawać.
Słowo za mało – potrzebna słowność.
Najpierw karmiłeś mnie miodem miłości, potem kłułeś żądłem zazdrości.
Nie da się zrobić omletu bez rozbijania jajek – nie da się żyć i kochać bez potłuczonego serca.
Nic nie trwa wiecznie, ale nic jest wieczne.
Niezastąpionego można przecież zastąpić – innym niezastąpionym.
Jeśli nawet wybierzesz obojętność, nie będzie ci to obojętne.
Możesz mnie dotknąć zimną ręką, ale nigdy zimnym sercem.
Sztuka zawsze była małą wyspą na oceanie pospolitości – tyle, że teraz ten ocean jest jeszcze większy.
Zbyt długi język zawsze się w coś wplącze.
Mowy złota nie pokona nawet złotousty.
Jedni mają czyste ręce, drudzy umyte.
Wolę być ofiarą swej namiętności, niż jej katem.
Nie bój się ciszy między nami – obawiaj się pustki.
Skróć mowę, a wydłuż myśl.
Wyniosłość jest niska.
Jak przy inflacji wtrącać swoje trzy grosze?
Łączą nas łańcuchy – DNA.
Zieloni widzą świat na różowo.
Niemowa też musi być słowny.
Jasnowidz najczęściej widzi ciemno.
Zniknęły furmanki, ale nie furmani.
Niejedna żelazna zasada nadaje się na złom.
Ciasnota umysłowa nie uwiera.
Nieszczęścia chodzą parami – ludzie też.
Nie wystarczy istnieć – trzeba zaistnieć.
Kłamstwo ma krótkie nogi – za to niezmordowane.
Miał zawsze czyste ręce. Kopał.
Dziwne, ale w pustej głowie trudno coś ustawić.
Gniew – to może i zły doradca, ale za to niezastąpiony wykonawca.
Nieobecni nie mają racji, ale może mają rację, że są nieobecni.
Zaletami zwyciężaj, wadami broń się!
Prawdę w oczy najlepiej powiedzieć na ucho.
Tak milcz, by było cię słychać.