Krzysztof Boczkowski (poeta)

Krzysztof Boczkowski (1936–2018) – polski poeta.

• Jestem zmęczona, Pawle. Jestem stara,
  a ty ciągle masz pretensje do świata i ludzi
  – jak mały chłopiec, którego rozpuściła matka.
  • Źródło: Verlaine

• Na drewnianej werandzie, gdzie nasturcje jak płomyki
  pną się po śniadych schodach,
  i stary dębowy stół jest środkiem świata;
  z siostrą cioteczną próbuję zrozumieć uśmiechy dorosłych
  • Źródło: W dzieciństwie i później

• Teraz gdy zrozumiał już,
  że jest stary
  ceni ją bardziej niż wtedy gdy młoda wchodziła do domu
  – nogi smugi księżyca na trawie
  srebrne, z zielonymi sprzączkami na czarnych pantoflach (…)
  jej słowa były łąką o świcie i
  czerwonymi wargami nocy.
  • Źródło: Śniadanie na trawie

• Węzły miłości – były mym labiryntem.
  Krążyłem w nich i umieram
  na starość.
  • Źródło: Minotaur