Karolina Stachoń-Weit

Karolina Stachoń-Weit (1895–1987) – polska łączniczka i skarbniczka dębickich Szarych Szeregów w pierwszych latach II wojny światowej.

Cytaty z notatnika

• Jest rzeczą niebezpieczną oglądać się jedynie wstecz. Człowiek nieruchomieje przez to, jak żona Lota.
  • Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009

• Ludzie szlachetni bywają bezbronni wobec intryg, bo nie wierzą w ich istnienie.
  • Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009

• Największym nieszczęściem jest skostniałość serca, któremu jednego dnia staje się wszystko obojętne: radość i zgryzota, miłość i nienawiść, smak słodyczy i smak soli. Lepiej takiemu sercu, aby umarło! Nic na nim nie zostawi śladu, nic nim nie zatrzęsie, ani nic nie podnieci. Przeżyło się za życia i trwa w nieruchomym, na nic nieczułym letargu: wszystko inne cierpi albo raduje się, miewa sny i tęsknoty, trwoży się śmiertelnie trwogą, albo bucha odwagą – człowiek zaś chory na skostniałość serca nie drgnie, choćby grom przy nim uderzył, nie zaśmieje się, choćby samo słońce do niego przyszło. Jest mu wszystko doskonale obojętne.
  • Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009

• Nie ciężar łamie człowieka, tylko sposób, w jaki go niesie. Szczęśliwy ten, co nie żałuje tego, czego nie ma, tylko raduje się tym, co ma.
  • Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009

• Niepowodzenie nie jest wstydem. Gdy się chce być czynnym, trzeba brać ryzyko. Największym ryzykiem jest jednak nie być czynnym.
  • Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009