Kōbō Abe

Kimifusa Abe (1954)

Kōbō Abe (właśc. Kimifusa Abe; 1924–1993) – japoński prozaik, dramaturg i autor scenariuszy.

• Miłość starzeje się natychmiast, tak jak ubranie, które przestaje być nowe, gdy je raz włożymy na siebie. Wystarczy jednak przyprasować zmarszczki i znowu wygląda jak nowe… A potem znowu starzeje się…

Czwarta epoka (1959)

(jap. 第四間氷期 Dai yon kampyōki; tłum. Mikołaj Melanowicz)

• Bliscy sobie ludzie to po prostu tacy, którzy bezsensownie zadają sobie rany.

• Przyszłość wydaje werdykt „winny” na to poczucie ciągłości zwyczajnego życia. Właśnie ten problem traktuję jako szczególnie ważny w tych krytycznych czasach i decyduję się uchwycić tę postać przyszłości, która wtargnęła we współczesność jako strona sądząca. Nasze poczucie ciągłości musi umrzeć w momencie, gdy ujrzy przyszłość. Aby zrozumieć przyszłość, nie wystarczy po prostu żyć w teraźniejszości. Musimy jasno sobie uświadomić, że największa wina kryje się właśnie w tym zwyczajnym porządku, który nazywamy codziennością. Prawdopodobnie nie istnieje coś takiego jak okrutna przyszłość. Jest okrutna dlatego, że właśnie jest przyszłością. Odpowiedzialność za okrucieństwo spoczywa jednak na teraźniejszości, niezdolnej zaakceptować przepaści dzielącej od przyszłości.
  • Postscriptum

• Posługiwanie się w tej sytuacji moralną oceną przy podejmowaniu jakiejkolwiek decyzji byłoby fikcją. Trudno jest oddzielić aborcję od dzieciobójstwa, ale czy łatwo znaleźć różnice między aborcją a antykoncepcją? Prawdą jest, że człowiek żyje dla przyszłości, a zabójstwo jest złem, ponieważ odbiera człowiekowi przyszłość. Przyszłość jest niczym innym niż projekcją czasu teraźniejszego. Kto mógłby przyjąć odpowiedzialność za przyszłość czegoś, co nie ma nawet teraźniejszości. Czy mógłby odwrócić się od rzeczywistości w imię odpowiedzialności?

• W kłótniach między rodzicami a dziećmi zwykle sądzą dzieci... Niezależnie od intencji, to chyba twórca jest sądzony przez stworzonego – takie są reguły tej rzeczywistości.

Kobieta z wydm (1962)

(jap. 砂の女 Suna-no onna; tłum. Mikołaj Melanowicz)

• A może właśnie nieposiadanie formy jest najlepszym wyrazem siły?

• Dwudziestoletni mężczyzna podnieca się w myśli. Czterdziestoletni zaś – na powierzchni skóry. Lecz dla trzydziestoletniego mężczyzny najniebezpieczniejsza jest kobieta widziana jako zarys kształtu.
  • Zobacz też: kobieta, mężczyzna

• Każdy człowiek posiada własną filozofię, która dla innego nic nie znaczy.
  • Zobacz też: filozofia, człowiek

• Nie można ocenić właściwie mozaiki, dopóki nie spojrzy się na nią z pewnej odległości. Zbliżając się do niej, gubisz się tylko w szczegółach. Wyzwalając się z jednego szczegółu, grzęźniesz w innym.

• Pragnienie orderów, odznaczeń, tatuaży przychodzi tylko wtedy, gdy ktoś marzy o czymś, w co nawet sam nie wierzy.
  • Zobacz też: order, tatuaż, marzenie, pragnienie

• Sama wytrwałość wcale nie musi oznaczać porażki. Przegrana zaczyna się wtedy, gdy wytrwałość uznamy za przegraną.

• Samotność to niespełnione pragnienie iluzji.
  • Zobacz też: samotność

• Tylko rozbitek, który uniknął śmierci na tonącym okręcie, może pojąć psychikę człowieka, który śmieje się wyłącznie dlatego, że może oddychać.
  • Zobacz też: okręt, rozbitek, śmierć

• Wszystko, co posiada formę, jest ułudą. Jedynie pewny jest ruch piasku, negujący wszelkie formy.

• Życie ludzkie nie powinno być rozerwaną na części księgą, lecz solidnie oprawionym tomem.
  • Zobacz też: życie