Josi Awni-Lewi

Josi Awni-Lewi (ur. 1962) – izraelski pisarz i dyplomata.

Ciotka Farhuma nie była dziwką[edytuj]

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Ciotka Farhuma nie była dziwką.

Doświadczenie śmierci jest najsilniejsze u gejów. (…) Po każdym człowieku coś zostaje, tylko geje naprawdę umierają.

Pamięć to mysz, która chrobocze w nocnej ciemności, noce bowiem są przybytkiem żalu

W życiu nic nie jest doskonałe (…). Nawet ten słodki rodzynek ma patyk wetknięty w dupę.

Afganistan jest krajem duchów i bandytów, wielu plemion i potworów, legend, fantazji, które przechowały się w tradycji mówionej.

Czasami mam ochotę złapać ich za rękaw i zatrzymać. Wprawdzie kiedyś można wrócić, ale nie da się cofnąć czasu, na niektóre rzeczy może być za późno.
- Opis: o emigracji Polaków na Zachód.

Czuję, że Polska obejmuje mnie, a ja chcę, żeby mnie kochano. Polska okazała się wielką niespodzianką.

Izrael jest krajem o wielu twarzach. Tel Awiw to biegun pluralistyczny, liberalny jak Amsterdam, Berlin, Paryż, bardziej niż Warszawa. Ale Izrael ma też swoje różne kieszenie konserwatywne, np. Jerozolimę.

Jestem podzielony na osobę państwową i prywatną, jakbym miał dwie głowy
- Opis: o pracy dyplomaty.

Myślałem, że mnie pobiją, oplują, że będę musiał ukrywać swoją izraelskość, żydowskość, uważać na to, co mówię, ale nie. Z Polakami nie można tylko mówić o liczbie ofiar, nie wolno porównywać, bo od razu zachmurzają się, obrażają, muszą być mistrzami świata w cierpieniu.
- Opis: o antysemityzmie w Polsce.

Pięć lat mieszkałem w Niemczech, ale to mi nie wystarczało. Tam, paradoksalnie, mniej odczuwałem tragedię Holocaustu. W Warszawie chodzę po ulicach dawnego getta.

Są ludzie, którzy nie szukają szczęścia. Smutek jest ich prawdziwym domem. Czasami posądzam siebie, że zaadoptowałem smutek jako mój wewnętrzny dowód osobisty, jako najwygodniejsze rozwiązanie, by żyć stale w czarnej chmurze.

Tamten ból jest czymś, do czego mogę się przytulić z moim prywatnym smutkiem, potrzebuję go, jest jak emocjonalna kotwica.
- Opis: o Holocauście.

Wcześniej byłem uprzedzony tak jak inni Izraelczycy. Pamiętam siebie sprzed dziesięciu lat, jak mówię do kolegów w Berlinie: „Jest kilka państw na świecie, w których nigdy nie chciałbym być, np. Polska”. Zapytasz: dlaczego? Bo myślałem, że Polska mnie nie lubi. Teraz wiem, że mój pogląd był głupi i niesprawiedliwy. Chodzi oczywiście o antysemityzm, o którym wiele słyszałem, ale z którym się tu właściwie nie spotkałem. Nie bądźmy naiwni, Polska ma niekorzystny wizerunek wśród Żydów w Izraelu, a szczególnie poza Izraelem.
- Opis: o antysemityzmie w Polsce.