Jerzy Liebert

Jerzy Liebert

Jerzy Liebert (1904–1931) – polski poeta okresu międzywojennego.

• Bliżej smutku, daleki już jestem od złości,
  Od nadziei, co krzepi, od żądzy, co burzy,
  Współczucie Twe mi obce, Twa dobroć mnie nuży:
  Dwa okruchy łaskawe ze stołu miłości.
  • Źródło: *** (Bliżej smutku, daleki…)

• Czystość – dziewicze męstwo.
  • Źródło: Wszelka łaska…
  • Zobacz też: dziewictwo

• I schną powoli, ludzkie drzewa –
  Jeszcze w nich szemrze, śwista, śpiewa,
  Jeszcze są w stanie – o, ciekawi! –
  Oglądać, jak ich kornik trawi
  • Źródło: Skazańcy (1930), w: Pisma zebrane. Poezja – proza, Znak, Kraków 1976, s. 187.

• Jeśli ziemią się serca dzielą, łączą niebem…
  • Źródło: U stóp św. Katarzyny

• Niech cisza będzie wielka – to wszystko, co mamy.
  • Źródło: Madonna Lyrica

• Potrzeba mi pokoju Twoich rąk wyciągniętych
  (Jestem jak trzepocący motyl na srebrne igły wpięty).
  • Źródło: Zamyślenie

• Uczę się ciebie, człowieku.
  Powoli się uczę, powoli.
  Od tego uczenia trudnego
  Raduje się serce i boli.
  • Źródło: *** (Uczę się ciebie, człowieku…), w: Pisma zebrane…, op. cit., s. 206.

• Uczyniwszy na wieki wybór,
  W każdej chwili wybierać muszę.
  • Źródło: Jeździec w: Gusła, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1930, s. 50.

• Uśmiecham się. W uśmiechu
  Jest cała prawda smutku.
  Ale nikt, nikt nie widzi,
  Jak płaczę pocichutku.
  • Źródło: Początek jesieni w: Gusła, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1930, s. 16.

• Warszawo! ach, któryż to raz
  Od murów twoich biegłem precz –
  W oddali nikł Zygmunta miecz,
  Zamek królewski, Nowy Zjazd…
  • Źródło: Piosenka do Warszawy w: Pisma zebrane…, op. cit., s. 198.
  • Zobacz też: Warszawa, Kolumna Zygmunta III Wazy w Warszawie