Janusz Majewski

Janusz Majewski (1931–2024) – polski reżyser, scenarzysta, pedagog, scenograf oraz aktor.

(…) ja mam zawsze możliwość schowania się za kamerą, która jest swego rodzaju tarczą ochronną. Nie muszę się obawiać, że to, co jest przed nią, zacznie mnie dotyczyć.
- Źródło: Artur Cichmiński, Stresujące starcie z widzem i krytyką. Z Robertem Wichrowskim rozmawiamy o „Francuskim numerze”, stopklatka.pl, 13 marca 2006

Jeżeli nie spojrzymy prawdzie w oczy i będziemy się karmić jakąś mitologią, wymyśloną w różnych okresach z różnych politycznych powodów, to nigdy nie staniemy się narodem mentalnie wolnym. Zawsze będziemy pod presją stereotypów.
- Źródło: wywiad Pawła Piotrowicza, Janusz Majewski: świat kręci się wokół seksu, onet.pl, 5 października 2019.

Ktoś, kto się zakochuje w tak późnym wieku, musi się liczyć z tym, że przeżyje dramat, jeżeli nie tragedię. Tą tragedią będzie rozstanie, bo albo młoda kobieta porzuci jego, albo on zostawi ją, odchodząc na dobre. To wszystko jest podszyte dramatem i wtedy, automatycznie staje się tematem dla sztuki; dla filmu, literatury.
- Źródło: Agnieszka Duda, Ucieczka od świata pośpiechu, chaosu i nerwowości. Rozmawiamy z Januszem Majewskim („Po sezonie”), 30 marca 2006

Literaturą zająłem się, żeby być w zgodzie z własną naturą. W literaturze międzywojennej szukam przeszłości, korzeni, tego, co mi zabrano, sięgam do niej, aby ukoić uczucie wydziedziczenia. Urodziłem się we Lwowie, po wojnie jako czternastolatek znalazłem się w Krakowie. Straciłem swoje korzenie. Zorientowałem się, oczywiście nie od razu, że coś mi odebrano. Przeszłość, piękno, elegancję tamtej epoki. W głowie zostały jakieś obrazki, do których wracałem, jakieś reminiscencje, które potem pojawiały się w filmach. (…) Chciałem ten swój świat odtworzyć i coś odzyskałem.
- Źródło: wywiad Katarzyny Taras, „Kino” nr 4/2006

Zobacz też: