Isadora Duncan

Isadora Duncan

Isadora Duncan (1878–1927) – tancerka amerykańska, twórczyni tzw. baletu współczesnego.

• Ciało, jak ośmiornica, chłonie wszystko, co napotka przed sobą, oddając mózgowi tylko to, co jemu samemu jest zbędne.

• Co za nonsens opiewać tylko zawsze wiosenną miłość. Jesienne barwy są wspanialsze, różnorodniejsze, jesienne radości tysiąckroć potężniejsze, straszliwsze, piękniejsze.

• Gdy żegnamy się z ukochanym, chociaż nęka nas straszny żal, doznajemy zarazem dziwnego uczucia ulgi, wyzwolenia.

• Jak niewiele ludzie wiedzą o potędze subtelnego pochlebstwa!

• Jestem wrogiem baletu, którzy uważam za fałszywą i niedorzeczną sztukę – właściwie już nie sztukę.

• Klęska intelektu jest końcowym skurczem, spadaniem w nicość, które często wiedzie do najcięższych dla rozumu i dla ducha katastrof.

• Męczeństwo jest zawsze płodne.

• Nadchodzące wypadki rzucają cień przed sobą.

• Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.
  • Zobacz też: nadzieja

• Najpiękniejszym dziedzictwem, jakie można dać dziecku, jest zezwolić mu, by szło własna drogą, wyłącznie o własnych siłach.

• Są radości tak zupełne, tak doskonałe, że nie powinno się żyć dłużej niż one.

• U kołyski teatru stał taniec i pierwszym aktorem był tancerz.

• Zawsze czułam ochotę powiedzieć o pantomimie: „Jeśli chcecie mówić, dlaczego nie mówicie? Po co te na siłę wykonywane gesty jak w przytułku dla głuchoniemych?”
  • Zobacz też: pantomima

• Żadna kobieta nie powiedziała nigdy całej prawdy o swoim życiu.