Ireneusz Bruski

Ireneusz Stanisław W. Bruski (ur. 1961) – polski prawnik i teolog, krytyk sztuki, publicysta i edytor, redaktor naczelny „Posłańca Warmińskiego” w latach 2007–2010, kapelan Domu Aktora w Skolimowie.

• Jest tablica na Pałacu Prezydenckim… Jednak brak konsultacji nad kształtem i jej treścią, brak właściwego przygotowania uroczystości, wreszcie forma zamieszczenia tablicy i jej odsłonięcie jest skandalicznym i żenującym spektaklem prezydenckiej kancelarii. Kolejny raz władze okazały złą wolę (nie chciałbym użyć słowa: pogardę) wobec społeczeństwa. Z cynizmem przyglądając się temu co działo się w ostatnich dniach przed Pałacem Prezydenckim i jak szargano symbol krzyża, potajemnie przygotowywano tablicę… Czy na tym ma zatem polegać dialog pomiędzy prezydentem i rządzącą partią a Narodem? Czy na tym ma polegać dyskurs w demokratycznym, wolnym państwie? Czy nie jest to kolejny przejaw arogancji rządzących Polską i brak szacunku wobec obywateli? Dokąd to wszystko ma prowadzić?…
  • Źródło: Tablica arogancji, „Rzeczpospolita” nr 188, 13 sierpnia 2010, s. A17.

• Wielu przyrównuje obecną tragedię w naszej Ojczyźnie do wydarzeń sprzed pięciu lat, czasu śmierci Papieża Polaka. Wielu mówi wprost o kolejnych narodowych rekolekcjach. Czyż to wszystko, co ma miejsce przed Pałacem Prezydenckim i co widzimy na ulicach naszych miast, w czym uczestniczymy i współprzeżywamy, w pewien sposób nie jest potwierdzeniem tego? Ten narodowy czas żałoby, zadumy, refleksji, modlitwy, to równocześnie czas rachunku sumienia… Czas „mea culpa” ludzi polityki, ludzi mediów… Czas przejrzenia na oczy!
  • Źródło: „Gazeta Wyborcza”, „Wielka mea culpa”, 18 kwietnia 2010

• Zatopiony w kapłańskiej modlitwie uświęcenia dnia, Papież wygłosił najlepsze „kazanie” do duchownych; tych, którzy powinni być ludźmi modlitwy, a którym często sacrum spowszedniało i popadli w rutynę. Wszyscy, od prostej siostry zakonnej, zakonnika, księdza na biskupie kończąc, powinni przyjrzeć się swemu powołaniu.
  • Źródło: KAI, „Czterdzieści minut modlitwy”, wypowiedź dla KAI 18 sierpnia 2002 po 40-minutowej modlitwie Jana Pawła II w katedrze wawelskiej