Ingmar Bergman
Ingmar Bergman (1957)
Ingmar Bergman (1918–2007) – szwedzki reżyser, scenarzysta i producent filmowy, pisarz, okazjonalnie aktor.
- Zaczęło się ściemniać, a ja nie widziałem ciemności.
- Źródło: scenariusz filmu Laterna magica
- Zobacz też: ciemność
Wypowiedzi
[edytuj]- Bóg stworzył kobiety bez poczucia humoru – w rezultacie potrafią one tylko kochać mężczyzn, zamiast śmiać się z nich.
- Źródło: Ingmar Bergman: Świat kobiet w filmach reżysera-skandalisty. Cz. 2, Papilot.pl
- Zobacz też: Bóg, kobieta
- Gdy piszę coś przygnębiającego czy przerażającego, nie oznacza to, że jestem przygnębiony lub przerażony. Po prostu pracuję. A to, o czym piszę, jest daleko ode mnie. Mogę znaleźć się w samym sercu danego dramatu, słyszeć wokół siebie bohaterów, dokładnie widzieć sposób, w jaki mówią. Patrzeć na nich i po prostu zapisywać ich słowa, bo to, co robią, może głęboko zadziwić mnie samego. Ale w znacznej mierze mam to już za sobą.
- Gdyby nie mój zawód, wylądowałbym w domu wariatów. Ale pracowałem bez przerwy i praca okazała się zbawienna dla mojego zdrowia. Dlatego nie musiałem przechodzić terapii.
- Głęboko kochałem matkę. Była osobą jednocześnie bardzo ciepłą i bardzo zimną. Gdy czułem jej ciepło, próbowałem garnąć się do niej, ale w takich chwilach potrafiła odrzucać mnie.
- Harujesz osiem godzin, a w tym czasie powstają ledwie trzy minuty filmu. I masz świadomość tego, iż owe trzy minuty muszą być absolutnie najlepsze. Czasem czułem, że wariuję. Teatr natomiast dawał poczucie stabilności.
- Jednym z celów [stworzenia filmu lub przedstawienia teatralnego] jest sprawienie, by ludzie mogli się śmiać, byli szczęśliwi i choć na chwilę zapomnieli o sobie. Inny z kolei polega na tym, by pokazać im rzeczy przerażające i nie do zniesienia w taki sposób, by mogli je znieść i czegoś się nauczyć.
- Jestem nieśmiały w kontaktach z ludźmi, których nie znam.
- Mam poczucie, że w młodości byłem tak niesprawiedliwy wobec rodziców. Dziś czuję się szczęśliwy i zadowolony, iż doszedłem z tym wszystkim do ładu.
- Moi rodzice zrobili wszystko, żeby zniszczyć życie swoim dzieciom.
- Opis: w wywiadzie telewizyjnym.
- Źródło: Frank Gado, The passion of Bergman, Durham, 1996, s. 10, cyt. za: Agata Żbikowska, Film jest jego kochanką, a teatr żoną. Nieśmiertelny Ingmar Bergman, Stopklatka.pl, 11 kwietnia 2006
- Oczywiście w swojej pracy opieram się na własnym życiu. To moja autobiografia, czerpię z niej w taki sam sposób, w jaki sny przekształcają nasze doświadczenie i uczucia.
- Od dzieciństwa wyobrażałem sobie wnętrze duszy, jak wilgotną drgającą membranę w czerwonych odcieniach.
- Przejście między dzisiejszym starcem a dzieckiem wciąż pozostaje otwarte, otwarte na oścież. Chodzę po domu mojej babki i dokładnie pamiętam, gdzie wisiały obrazy, gdzie stały meble, jak to wszystko wyglądało. Słyszę głosy domowników, czuję zapachy. Mogę dziś w nocy, leżąc w łóżku, w ciągu mniej niż sekundy przenieść się w świat mojego dzieciństwa. I jest on tak samo rzeczywisty jak świat dzisiejszy.
- Przynajmniej nie powiedzą, że „najwyższy czas, żeby staruszek opuścił teatr”.
- Opis: o zakończeniu kariery.
- Źródło: Ingmar Bergman idzie na emeryturę, Wyborcza.pl, 29 lipca 2004
- Samotność wybrana spontanicznie jest do zniesienia.
- Zobacz też: samotność
- Szczęście polega na tym, że ma się dobre zdrowie i złą pamięć.
- Zobacz też: szczęście
- Telewizja wspaniale opowiada historie. Rodzina może się spotkać, usiąść razem, rozmawiać o tym, co widać na ekranie. Istnieje jeszcze jedna wspaniała związana z nią sprawa – program trwa godzinę, dwie, a później znika.
- W młodości przeżywałem skrajny lęk przed umieraniem, śmiercią. Ale dziś udało mi się, jak sądzę, zawrzeć z nimi bardzo, bardzo rozsądne porozumienie. Przypomina mi to ogień, który dogasł. Nie ma co robić wokół tego hałasu.
- Wiedzą, że mogą dopaść mnie wczesnym rankiem i, gdy leżę w łóżku, nachodzą mnie ze wszystkich stron. Ale mam sposób, by je zwieść. Szybko się zrywam. One nie znoszą świeżego powietrza. Bez względu na pogodę wychodzę na spacer.
- Opis: o swoich „demonach”.
- Źródło: Bergman: Pokonałem wszystkie swoje demony, Dziennik.pl, 13 października 2007, tłum. Zbigniew Mach
- Wielu reżyserów nie pamięta o tym, że punktem wyjścia naszej pracy jest ludzka twarz. Możemy oczywiście kłaść nacisk na montaż, nadawać zdjęciom szczególny rytm, ale największym przywilejem filmu jest obecność w nim ludzkiej twarzy.
- Źródło: Barbara Hollender, „Rzeczpospolita”, cyt. za: Ingmar Bergman, Klub „Żak”
O Ingmarze Bergmanie
[edytuj]- Bardzo dba o aktorów. Słucha ich i opiekuje się nimi.
- Autor: Donya Feuer, choreografka
- Źródło: Bergman: Pokonałem wszystkie swoje demony, Dziennik.pl, 13 października 2007, tłum. Zbigniew Mach
- Bergman nie jest moralistą. Nie mówi: ludzie, nie róbcie tego czy tamtego. On tylko przypomina o skutkach naszych wyborów.
- Autor: Łukasz Drewniak, „Przekrój”
- Opis: o Wiarołomnych Bergmana.
- Źródło: „Wiarołomni” Bergmana w TR Warszawa, Szwecjadzisiaj.pl, 27 marca 2013
- Bergman pierwszy wniósł do filmu problematykę metafizyczną – śmierć, religia, ludzka egzystencja – ale najlepsze w jego twórczości jest to, jak mówi o kobiecie, szczególnie o relacji kobieta-mężczyzna. Wykonuje robotę górnika, który próbuje dotrzeć do pokładów czystości.
- Bergman znaczy dla kultury tyle, co Szekspir, Molier, Strindberg.
- Bergmana wciąż na nowo odkrywają kolejne pokolenia. Pokazał na ekranie ludzką kondycję „na brudnej ziemi pod pustym niebem”, by zacytować jego słowa, podejmował tematy, które przeżywa na swój sposób wielu ludzi, pragnących zrozumieć samych siebie i bliźnich. Jest uniwersalny.
- Autor: Tadeusz Szczepański
- Źródło: Małgorzata I. Niemczyńska, Bergman to był człowiek bardzo osobliwy, „Gazeta Wyborcza”, 31 lipca 2007
- Bergman znał wszystkie odpowiedzi. To był człowiek wielkiej kultury, bardzo pogłębionej, która obejmowała zarówno dziedzinę literatury, historii, filozofii, jak i muzyki… To prawda, że bardzo surowemu wychowaniu, jakie odebrał, towarzyszyły ciężkie chwile, ale wytworzyło ono w nim wyjątkowe zdolności twórcze.
- Autor: Max von Sydow, rozmowa Pascala Merigeau, Wolność gwiazdora, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum” nr 14/15, 2 kwietnia 2012.
- Do większości swoich filmów Bergman sam pisze scenariusz i tworząc każdą postać myśli już, który z aktorów lub która z aktorek ją zagra.
- Autor: Harriet Andersson
- Źródło: Iwona Król, Harriet Andersson, muza Bergmana, specjalnie dla Stopklatki, Stopklatka.pl, 3 grudnia 2004
- Niewątpliwie chciał być drugim Strindbergiem. Strindberg był jego wielkim idolem. Środowisko literackie Szwecji źle odbierało jego młodzieńcze próby literackie, które, co ciekawe, zapowiadały w znacznej mierze późniejszy świat Bergmana.
- Autor: Tadeusz Szczepański
- Źródło: Marta Buszko, Tworzy więc jest. Tadeusz Szczepański o Ingmarze Bergmanie, Wirtualna Polska, 18 maja 2007
- Nikt nie umiał się gniewać tak, jak Ingmar. Może ja. Kiedyś tak mnie przeraził, że zaryglowałam się w łazience. Stał na zewnątrz, waląc i kopiąc w drzwi, i próbując dostać się do środka. Nagle ku mojemu przerażeniu dostrzegłam całą jego stopę, wdzierającą się przez wielką dziurę w drzwiach, jak kula armatnia – i to z taką siłą, że kapeć spadł mu z nogi i wleciał do miski klozetowej.
- Autor: Liv Ullman
- Źródło: Agata Żbikowska, Film jest jego kochanką, a teatr żoną. Nieśmiertelny Ingmar Bergman, Stopklatka.pl, 11 kwietnia 2006
- Po raz pierwszy w życiu spotkałam reżysera, który pozwolił mi odsłonić uczucia i myśli, których nikt inny nie dostrzegał. Reżysera, który słuchał cierpliwie, z palcem wskazującym przy skroni, i który rozumiał wszystko, co próbowałam wyrazić. Ten geniusz stwarzał atmosferę, w której mogło się zdarzyć wszystko – nawet to, z czego ja sama nie zdawałam sobie sprawy.
- Autor: Liv Ullman
- Źródło: Agata Żbikowska, Film jest jego kochanką, a teatr żoną. Nieśmiertelny Ingmar Bergman, Stopklatka.pl, 11 kwietnia 2006
- Zawsze go podziwiałem i marzyłem, by być choć w przybliżeniu tak dobrym filmowcem jak on. Ale nigdy nie będę. Jego miłość do kina budzi we mnie nieomal poczucie winy.