III wojna punicka

III wojna punicka

III wojna punicka – ostatnia z wojen punickich toczonych pomiędzy Republiką Rzymską a Kartaginą; skutkiem było całkowite zniszczenie Kartaginy i wzrost potęgi Rzymu na arenie międzynarodowej.

• Tak więc słowa o „klątwie punickiej” odnoszą się niewątpliwie do zburzenia Kartaginy. Za czyn ten klątwa bogów ciążyła długo na narodzie rzymskim. Zawarliśmy z Kartaginą pokój i na wielkie bóstwa Rzymu – wśród nich także na Apolla – przysięgliśmy jej przyjaźń i opiekę. Lecz szybkość, z jaką miasto dźwigało się po klęskach drugiej wojny punickiej, wzbudziła w Rzymie zawiść. Podstępnie doprowadziliśmy do trzeciej wojny. Kartagina została zburzona, mieszkańcy wycięci w pień, orne pola posypane solą. Na skutek tej wojny „sznur od sakwy” zacisnął się wokół naszej własnej szyi. Gorączka złota opanowała Rzym, z chwilą gdy zniszczywszy groźną rywalkę w dziedzinie handlu, stał się sam bezspornym panem wszystkich bogactw Morza Śródziemnego. Za bogactwem przyszły gnuśność, chciwość, okrucieństwo, nieuczciwość, tchórzostwo, zniewieściałość i wiele innych nie znanych dawniej wad.
  • Postać: Klaudiusz
  • Autor: Robert Graves, Ja, Klaudiusz z serii Biblioteka Gazety Wyborczej, tłum. Stefan Essmanowski, Wydawnictwo Książnica, Katowice 2004, ISBN 83896515487, s. 13–14.