Hjalmar Söderberg
 |
Ta strona wymaga dopracowania. Brak tłumacza. Strona ta powinna zostać dopasowana do obowiązującego na Wikicytatach schematu strony lub w inny sposób poprawiona. Po naprawieniu wszystkich błędów możesz usunąć tę wiadomość. |
Hjalmar Söderberg
Hjalmar Söderberg (1869–1941) – szwedzki pisarz.
Doktor Glas
[edytuj]- Cała filozofia istnieje tylko i wyłącznie dzięki dwuznaczności języka i na niej żeruje.
- Człowiek pragnie być kochany. Z braku miłości – chociaż podziwiany, z braku podziwu pragnie wzbudzać strach, a jeżeli nie osiągnie nawet tego, to pragnie wzbudzać chociaż wstręt i pogardę, chce poruszać ludzkie uczucia. Dusza wzdraga się przed próżnią, chce kontaktu za wszelką cenę.
- Drogi przyjacielu, moralność, a wiesz o tym równie dobrze jak ja, znajduje się w stanie płynnym. Nawet podczas tak zawrotnie krótkiej chwili, jaką jest nasze życie, ulega widocznym przemianom.
- Ludzie nie troszczą się o szczęście, lecz szukają rozkoszy. Szukają jej nawet wbrew swoim interesom, wbrew swym poglądom i wierze, wbrew swemu szczęściu…
- Moralność należy do przedmiotów codziennego użytku, a nie do bóstw. Powinno się jej używać, a nie oddawać jej cześć.
- Móc wybrać to znaczy umieć się wyrzec.
- Nic tak nie pomniejsza człowieka i nie spycha w dół, jak świadomość, że nie jest kochany.
- Nie istnieje żadna radość ani smutek, ani w ogóle żadne życie, jak tylko to, które odczuwamy przez nasze ciało.
- Nieszczególnie się sobie podobam, ani jeśli chodzi o zewnętrze, ani o wnętrze. Mimo to nie chciałbym być nikim innym.
- Pierwsze przykazanie: nie będziesz próbował zrozumieć zbyt wiele.
- Wola ludzka nie jest monolitem; jest syntezą setek zwalczających się impulsów. Synteza jest fikcją; wola jest fikcją. Jednak potrzebujemy fikcji, a żadna inna nie jest człowiekowi tak niezbędna, jak właśnie wola.