Henryk I Beauclerc
Henryk I Beauclerc
Henryk I Beauclerc (1068–1135) – król Anglii od 1100; najmłodszy syn Wilhelma I Zdobywcy.
- Niewykształcony król przypomina koronowanego osła.
- Źródło: Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 228.
O Henryku I Beauclercu
[edytuj]- W pewnym sensie Henryk sprawdził się jako król. Wspierał uczonych, stworzył system wymiaru sprawiedliwości, który stał się podstawą dzisiejszych sądów królewskich i starał się utrzymać w Anglii pokój. Był jednak wyjątkowym rozpustnikiem i mówi się, że spłodził więcej nieślubnych dzieci niż jakikolwiek król angielski. Wkrótce po koronacji w 1100 roku poślubił Matyldę, pobożną córkę króla Szkocji Malcolma, która tak naprawdę chciała zostać zakonnicą. W tym samym czasie Henryk utrzymywał namiętny związek z walijską księżniczką o imieniu Nesta, która nie bez protestów przyjęła fakt, że utraciła łaski królewskie. Według Kronik anglosaskich Henryk odziedziczył również normańskie okrucieństwo. W 1125 roku wezwał do Winchesteru wszystkich, którzy mieli prawo bić w Anglii monety. Torturował zarówno winnych, jak i niewinnych. Była to kara za rozprowadzanie fałszywych monet. Osobiście zepchnął z murów zamku człowieka, który ośmielił się wystąpić przeciwko niemu, a następnie oślepił dwóch wnuków nieszczęśnika. Przez dwadzieścia osiem lat więził swojego brata Roberta i pozbawił go praw do tytułu książęcego.
- Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 29–30.