Grzegorz Ciechowski

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) – polski artysta, piosenkarz, instrumentalista, poeta, aranżer, flecista, lider zespołu Republika.

O sobie

Ja nawet miałem na przełomie liceum i studiów taki opozycyjny epizod. W Toruniu powstała pewna organizacja – totalna amatorka, Filomaci i Filareci byli przy tym super zorganizowani. Biegaliśmy z ulotkami po Toruniu, robiliśmy napisy na murach, potem się cieszyliśmy, gdy przyjeżdżała ekipa i brała próbki farby. Mało tego, ktoś z naszej grupy wpadł, miał rozmowy na SB…

Ja tu nikogo nie wpuszczam. Nagrywam tylko moje produkcje. Powstało tu też dużo sygnałów radiowych, reklam – normalna sprawa dla każdego studia… W przypadku tej płyty mieliśmy komfortową sytuację: mogliśmy zamknąć się w kręgu tylko tych osób, z którymi chcieliśmy pracować. Było nam jak w niebie. Kiedy mieliśmy ochotę, to wychodziliśmy na dwór, robiliśmy sobie grilla, jedliśmy, obok była Lola i jej osiem szczeniaków. Nastrój był niesłychany. Wszystko się udawało. Ja nie wiedziałem, czy w tym studiu można nagrać płytę, i okazało się, że trudno byłoby gdzie indziej zrealizować płytę o takim brzmieniu. Bębny nagraliśmy tylko na dwa mikrofony, z własnym pogłosem pomieszczenia i są to najlepsze bębny na płytach Republiki.

To co robię jest niemal niszowe. Nie liczę, że nagle wywalę hit na miarę Budki Suflera, wiem, że to jest niemożliwe. Nie mam umiejętności komunikowania się z tak szeroką publicznością. Z tym trzeba się raz na zawsze pogodzić i traktować to jako specyfikę swojej pracy.

To, jak wyglądaliśmy i jak zachowywaliśmy się na scenie, było ucieleśnieniem mechanistycznego transu. Żadnego kontaktu z publicznością! Niektórzy nasi fanklubowicze twierdzili nawet, że jesteśmy ufoludami.

Mnie prześladowała własna grzywka. Powstawały dowcipy, np. Ciechowski idzie po pustyni, ledwie zipie, w końcu dochodzi do źródełka, zanurza w nim ręce i… mokrą dłonią poprawia grzywkę. W końcu ją obciąłem.

Gdybym powiedział, że owszem, jestem prawdopodobnie geniuszem, to dałbym wyraz braku inteligencji, bufonady, a nie geniuszu. Nie myślę o tym. Takim jak ja udaje się łączyć przyjemność bytowania z pasją życia, a jednocześnie stanowi to ich zawód. Idziemy naprzód na tyle, na ile nam drogę oświetla strumień indywidualnej latarki. Nieraz baterie bywają słabsze, nieraz mocniejsze. Jednak nie widzimy dalej, niż pada nasze światło. To życie w niepewności.

Bycie producentem nie polega na szarogęsieniu się i mówieniu, że ma się rację i koniec. Bo to nie jest „i koniec”, to jest początek. Nie ma nic gorszego niż niezadowolony artysta, który wychodzi ze studia i pierwsze co mówi to to, że to nie jest płyta jego marzeń i że może następna będzie fajna. Oznacza to, że cały wysiłek poszedł na marne.

Żadna z płyt, czy to Obywatela G.C., czy Republiki, to nie są płyty, których musiałbym się wstydzić. Wszystkie one są zapisem tego, co się działo w moim życiu, w życiu moich kolegów. Te płyty były takim rodzajem dosyć intensywnie pisanego pamiętnika, spisu wydarzeń, które miały miejsce. I co najważniejsze, że do tych relacji można wracać i nie ma wstydu.

Ja jestem kimś, kto sobie z muzyką radzi dla własnych potrzeb, lubię słuchać swojej muzyki. Na dodatek okazało się, że ileś osób ma podobną potrzebę słuchania mojej muzyki.

Gdyby nie było Republiki, zostałbym chyba piszącym wiersze nauczycielem polskiego. Zacząłem się jednak spełniać literacko, publikując teksty piosenek, a kolejne płyty traktowałem jak tomiki poetyckie.

Z utworów

kombinat pracuje
oddycha buduje
kombinat to tkanka
ja jestem komórką
nie wyrwę się
nie wyrwę się
to tylko wiem
wiem wiem wieeeeeeem
- Źródło: Kombinat

biegnę zataczając się
czuję zimny oddech twój
biegnę i dogania mnie?
pocałunków twoich chłód
- Źródło: Zawsze ty (klatka)

lodowce już podchodzą pod nasz dom
spod twoich powiek patrzy na mnie śnieg
codziennie rano zmywam z twarzy szron
na naszych mapach nie ma ciepłych stref
- Źródło: Arktyka, Nowe sytuacje (1983)

rozbierasz mnie leciutko pani
umieram prawie rozebrany
z ust płynie mi
strumyczek krwi
w bikini jesteś więc ubrana
w bikini śmierć…
- Źródło: Śmierć w bikini, Nowe sytuacje (1983)

reaguję na impulsy (znak)
reaguję na kolory (znak)
oto ściany cztery to jest świat
oto światła które dają znak
oto sygnał abym spał
oto sygnał abym jadł
oto sygnał bym się śmiał
- Źródło: Psy Pawłowa, Nieustanne tango (1984)

więc gdy podglądam cię
me serce myli sejsmografy
lecz nie potrafię przejść
po drodze mlecznej nie potrafię
- Źródło: Obcy astronom, Nieustanne tango (1984)

moja krew
co chyłkiem płynie w głębi ciała które kryje się
po ciemnych korytarzach w alkoholu w ustach kobiet krew
podskórne życie me mierzone w litrach i płynące wspólną rzeką w morze krwi
moja krew moja krew
mrożona wysyłana i składana w bankach krwi
bankierzy przelewają ją na tajne konta tajna broń
moją krwią
tajna broń konstruowana aby jeszcze lepiej
jeszcze piękniej
bezboleśniej ucieleśnić krew
moją krew
wypijaną przez kapłanów na trybunach na mównicach
na dyskretnych rokowaniach
moja krew
- Źródło: Moja krew

tak długo czekam
a ty ciągle ciągle myjesz swoje ciało
tak długo czekam
ale wiem że to co robisz robisz dla mnie
tak długo czekam
moje dłonie z głodu prawie umierają
tak długo czekam
ale wiem że to co robisz
robisz dla mnie
- Źródło: Ciało, Obywatel G.C. (1986)

jednogłośnie cię obrośnie
las moich rąk
są za tobą wargi me
oczy me
stopy me i myśli
decyzją mą
wydam dekret pożądania
uwłaszczę cię
i uchylę
wolę twą wole twą
wolę twoją wrogą
- Źródło: Błagam nie odmawiaj, Obywatel G.C. (1986)

to znowu ja twój brudny żołnierz
wycieram twarz o włosy twoje
dotykaj mnie najdelikatniej
me brudne słowa w twoich dłoniach
- Źródło: Spoza linii świata, Obywatel G.C. (1986)

Są na pewno takie strony w których
trzeba by nam być
stoją mury po to by je zburzyć
l po to żeby żyć
na ziemi obiecanej
lecz nikt z nas tam nie stanie
ani ja
ani ty
- Źródło: Ani ja ani ty, Tak! Tak! (1988)

nie pytaj mnie co ciągle widzę w niej
nie pytaj mnie dlaczego w innej nie
nie pytaj mnie dlaczego ciągle chcę
zasypiać w niej i budzić się
- Źródło: Nie pytaj o Polskę, Tak! Tak! (1988)

i tak wylądujemy w niebie
wszyscy skończymy właśnie tam
w niebie nam lepiej będzie pewnie
musi być w niebie lepiej nam
- Źródło: Skończymy w niebie, Tak! Tak! (1988)

już miałem świece gasić
kiedy weszłaś
by mi oddać swój grzech
w konfesjonale nagle jaśniej
mów – gdy mówisz
świeci twój szept
- Źródło: Tobie wybaczam (misja), Obywatel świata (1992)

tak – to ja ją uczyłem
jak dotykać twego ciała
jak nazywać miłość
po jej piersiach moje usta
wędrowały latami
moje palce zakamarki
jej jaskini poznawały… tak
- Źródło: Prośba do następcy, Siódma pieczęć (1993)

a kiedy nad ranem
słońce cię rozbiera dla mnie
sentymentalnie
i nad fortepianem
pochyleni święci brody swe
rozpuszczają
oglądam twą nagość
i nie wierzę sobie sam
tutaj niebo swe mam
tutaj niebo swe mam
tu mój raj
- Źródło: Tu jestem w niebie, Siódma pieczęć (1993)

jak płatki śniegu nad wulkanem
twe ciche łkania
mój anioł stróż twe łono dla mnie
sam odsłania
- Źródło: Amen, Siódma pieczęć (1993)

a Betlejem
Betlejem może być wszędzie
Jezusów pełno dokoła
dzieciaki nagie wciąż w swych żłobkach
a pasterzy wciąż nie ma by przybieżeli
a w sercach naszych anielich
Trzech Króli nie ma się gdzie spotkać
- Źródło: Betlejem jest wszędzie

celibat myśli mych
celibat dłoni mych
stał mi się celą
a ty więzieniem
- Źródło: Celibat, Republika marzeń (1995)

Jestem lżejszy od fotografii
z których będziesz mnie teraz wycinać
będę milczał? i tak jestem martwy
odchodząc zabierz mnie
- Źródło: Odchodząc, Masakra (1998)

nie ma kogo zdradzać
skończyło się
nie ma komu już wiernym być
na dobre i złe
i nie ma kogo oskarżać
nikt nie wie kim jest
nie ma co udowadniać
nie ma przed kim i gdzie
- Źródło: Koniec czasów, Masakra (1998)

nie pokonasz miłości
nie zwyciężysz jej w sobie – to wiedz
nie pokonasz miłości
nie zwyciężysz jej
odłożysz wszelką broń
gdy ujrzysz ją…
- Utwór: Nie pokonasz miłości, Wiedźmin (2001)
- Zobacz też: miłość

najpierw pstrąg
a za pstrągiem karp
potem ja
po mnie morski koń
morski pies
a na końcu kot
nie ma cię -
moja śmierć na pięć
- Źródło: Śmierć na pięć, (listopad 2001)

żyć nie umierać
coś dzieje się
a ja nic nie wiem – i co?
i tak ma być
mogę żyć
i tak ma być
ja mogę żyć z tym
- Źródło: Żyć nie umierać, grudzień 2001 (powstał sam tekst z powodu śmierci Ciechowskiego)

Inne

(…) o ile mogę zaprogramować brzmienie wiolonczeli, o tyle nigdy nie zastąpię emocji i osobowości wiolonczelisty…
- Źródło: Wojtek Wysocki, Grzegorz Ciechowski „Republika Wiedźmina”, nuta.pl

Nie boję się jej w taki sposób jak wiele osób które znam. Nie myślę o niej w kategoriach czegoś straszliwego, co w końcu musi się zdarzyć. Raczej traktuję to jako następny etap, początek następnego etapu, który, mam nadzieję, zacznie nasz nowy byt który będzie zupełnie inny, którego nie jesteśmy w stanie nawet w tej chwili ani przewidzieć, ani opisać ani wyobrazić sobie jak też może wyglądać
- Opis: o śmierci.

W filmie Bergmana Siódma pieczęć śmierć gra z rycerzem w szachy o życie. Nie liczę na taką łaskawość. Liczę się z tym, że założy mi czarną szarfę na oczy w najmniej oczekiwanym momencie.
- Zobacz też: śmierć

W Piosence kata na płycie Tak, tak było, że „cenzor swoją gilotyną ścina słowa tak, jak skazańcowi głowę ścina kat” i on mi to skreślił. Więc ja mu mówię, że on właśnie robi to, co mi skreślił: „To fenomen, pan usuwa w niebyt zdania opisujące to, co pan robi, a przecież pan istnieje, pan tu siedzi”. No i on to puścił. To był już rok 1988.
- Opis: o cenzorze.

O Grzegorzu Ciechowskim

Wszystko, co robił Grzegorz Ciechowski, było intelektualne. Łączył trzy rzeczy: literaturę, muzykę oraz intelekt. To zjawisko, które w Polsce już się nigdy nie powtórzyło.
- Autor: Mariusz Szczygieł, G.C. otworzył mi drzwi. Opowieść o Grzegorzu Ciechowskim, 18 grudnia 2002

Zobacz też

Tacy sami