Grace Marks

Grace Marks (ok. 1828–po 1873) – kanadyjska pokojówka, która stała się znana z udziału w zamordowaniu wspólnie z Jamesem McDermottem swego pracodawcy Thomasa Kinneara i jego gospodyni domowej Nancy Montgomery; skazana na dożywocie, po zwolnieniu z więzienia jej losy stały się nieznane.

• Usłyszałam strzał, wbiegłam do kuchni i ujrzałam pana McKinneara martwego na podłodze; McDermott stanął nad nim, a tuż obok leżała dwururka. Kiedy to zobaczyłam, chciałam uciec.
  • Źródło: Voluntary Confession of Grace Marks to Mr George Walton, 17 listopada 1843, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, wyd. Muza, Warszawa 2006, ISBN 8373198547, s. 144.

O Grace Marks

• Jest kobietą średniego wzrostu, o wdzięcznej figurze. Na jej twarzy maluje się wyraz tak głębokiej melancholii, że wprost trudno na to patrzeć. Jej jasna cera, zanim zbladła pod dotykiem smutku, musiała być olśniewająca. Oczy ma jasnoniebieskie, włosy kasztanowe, a jej twarzy byłaby ładna, gdyby nie długi, wygięty podbródek, który nadaje jej, jak to się dzieje u wszystkich, których dotknął ten defekt urody, wyraz bezduszności i okrucieństwa.
  • Autor: Susanna Moodie, Life in the Clearings versus the Bush, Richard Bentley, 1853, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, op. cit., s. 144.

• Pośród tych bredzących bez związku wariatów rozpoznałam twarz Grace Marks – już nie smutną i pełną rozpaczy, lecz rozpaloną ogniem szaleństwa i emanującą jakąś ohydną, demoniczną wesołością. Zauważywszy, że jest obserwowana, uciekła z potępieńczym wrzaskiem do któregoś z bocznych pomieszczeń. Wydaje się, że nawet w najgłębszych mrokach szaleństwa nie przestają ją nękać wspomnienia przeszłości. Nieszczęsna dziewczyna! Kiedyż nadejdzie koniec jej okropnej kary i udręki wyrzutów sumienia? Kiedy siądzie u stóp Jezusa otulona nieskalaną szatą jego łaski, bez plam krwi na rękach, z duszą oczyszczoną i zdrowa na umyśle? Strach na nią patrzeć, strach myśleć o losie, jaki sama sobie zgotowała popełniając zbrodnię. Jakaż to znamienna ilustracja złowieszczych słów „Pomsta do mnie należy. Ja odpłacę się – mówi Pan” (List św. Pawła do Rzymian 12, 19–21).
  • Autor: Susanna Moodie, Life in the Clearings versus the Bush, Richard Bentley, 1853, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, op. cit., s. 153.