Gęśle

Gęśle – stary, prymitywny, ludowy instrument smyczkowy.

• Kie sie kopyrtne
  Ty brodziaty świątku Jantoniego
  Na gęślach zagros zbójnickiego
  Cobyk w niebo skocył
  • Autor: Jan Fudala, W zielonej ubocy

• „Ku czemu się gra” – przerwał sobie nagle żongler w tym miejscu. I przykładał się wraz do gęśli.
  Grał. Łagodność cisz niewieścich grał i krosienkowych rojeń moce, rzuconego w te cisze tonu długie przetrwanie, mleko marzeń, którymi karmią płody mężowe w żywocie swoim, śród łez u kądzieli… Łodzie bezsterne u brzegu grał i to trzepotanie się żaglów w huraganie rojeń, gdy się wszystkie mewy burz dalekich zlatują na żale, na biady, na lamenty…
  Gądł tęsknice i tuhy niewieście, grał kobiet żądze strzeżone.
  A gdy gęśle opadły, wystawioną przed się dłonią prosił żongler o baczenie na słowo:
  „I mówi się dalej.”
  • Autor: Wacław Berent, Żywe kamienie, rozdział Udręczony tęsknotą poniechał pan Lancelot…, część pierwsza

• Skrzypku, by w tej pięknej rocie
  Usłyszeć co o Dorocie,
  Weźmi gęśle, jakoć miła,
  A zagraj nie myśląc siła!
  • Autor: Jan Kochanowski, Pieśń świętojańska o Sobótce, Panna XI