Góra duszy

Góra duszy (ang. Soul Mountain) – powieść Gao Xingjiana z 1990 roku; tłum. z angielskiego Wojsław Brydak.

• Bać trzeba się ludzi, nie zwierząt!

• Historia to duchy tłukące w ściany.

• Historia to sekwencja przyczyny i skutku.

• Ilekroć (...) próbuję zgłębić kogoś innego, jednocześnie zgłębiam siebie.

• Istnieć nie postrzeganym, to tyle co nie istnieć.

• Kiedy patrzę na innych, traktuję ich zawsze jak zwierciadło pozwalające wejrzeć w głąb siebie.

• Kobiety bez reszty zakochane naprawdę cierpią; mężczyźni pożądają kobiet dla przyjemności, żony potrzebne są mężom do prowadzenia domu i gotowania, rodzice zaś spodziewają się po synowej przedłużenia rodu.

• Ludzie kochają swe ja, lecz je kaleczą. Arogancja, pycha, samozadowolenie albo lęki, zazdrość czy nienawiść, wszystko to tryska stamtąd. Owo ja jest w istocie źródłem nieszczęść rodzaju ludzkiego. Lecz cóż, czy ów niewesoły wniosek oznacza, że w takim razie trzeba zabić to zbuntowane ja?

• Ludzie nie umieją żyć bez złudzeń.

• Ludzie to takie właśnie istoty, spętane swym zawikłaniem, same na siebie sprowadzające lęk.

• Ludziom, którzy szukają nie pieniędzy, lecz miłości, miłość nie bywa dana, a ludzie, którzy uganiają się za pieniędzmi, nie dostaną pieniędzy, za to nie braknie im takich, którzy ich pokochają.

• Miriady kształtów to marność, brak kształtów, także marność.

• Mówi, że twoje opowieści stają się podłe i okrutne.
  Mówisz, że taki właśnie jest męski świat.
  Jaki jest w takim razie świat kobiecy?
  To mogą wiedzieć tylko kobiety.
  Nie ma więc mowy o porozumieniu?
  Z powodu zupełnie różnych dwóch perspektyw.
  Miłość pozwala jednak porozumieć się jednym i drugim.

• Na tle natury sztuka zawsze wypada bezbarwnie, tylko maniak może uważać, że sztuka przewyższa naturę.

• Nie powiedzieć czegoś to nie to samo co nie powiedzieć nic o tym.

• Nie wiem czy kiedyś obserwowałeś ten dziwny obiekt: własne ja. Często jest tak, że im uważniej się w nie wpatrzysz, tym mniej jest tym, czym jest.

• Pozbycie się wspomnień to swego rodzaju wyzwolenie.

• Prawda mężczyzny różni się od prawdy kobiet.

• Prawda nie może być taka, jakiej właśnie sobie zażyczysz, i nie polega na tym, że ładnie zabrzmi, musi być trochę posępna, w przeciwnym razie jak człowiek mógłby mierzyć się z losem?

• Przemoc tkwi w każdym.

• Rzeczywistość istnieje tylko przez doświadczanie, przy czym musi się jej doświadczać osobiście. Kiedy doświadczenie chociażby raz się przekaże – ono też staje się opowieścią.

• Rzeczywistość to ja, rzeczywistość to tylko postrzeganie chwili, którego nie da się przekazać komu innemu.

• Stworzenie zwane człowiekiem jest bardzo inteligentne, fakt, potrafi stworzyć niemal wszystko, od plotek po dziecko z probówki, a jednocześnie dzień w dzień niszczy dwa do trzech gatunków. Oto absurdalność człowieka.

• Tkwiące w tobie ja jest tylko obrazem w lustrze, odbiciem kwiatów w wodzie. Nie możesz wejść do lustra ani nie możesz nic z niego unieść, lecz patrząc w obraz i zachwycając się nim, przestajesz się nad sobą użalać.

• To nie droga jest zła, to wędrowiec się myli.

• W obliczu nieszczęścia człowiek jest niczym.

• W pogardzie wobec prostactwa ludzie dopatrują się wzniosłości i czystości. Nie pojmują, że wówczas owa wzniosłość i czystość nieuchronnie sama grzęźnie w prostactwie. Już lepiej być prostakiem jako takim, niż prostacko zwalczać prostactwo.

• Wiedza jest zachcianką bardzo kosztowną.

• Życie nie kieruje się logiką, dlaczego wiec logiką miałoby się objaśniać jego sens?

• Życie to nie to samo co jego przejawy.

• Życie zapewne jest trwałym splotem miłości i nienawiści.

• Źródłem literatury jest życie, (...) literatura musi być wierna życiu, prawdziwemu życiu.