Fangirl
Wygląd
Fangirl – amerykańska powieść dla młodzieży napisana przez Rainbow Rowell. Tłumaczenie – Magdalena Zielińska.
- Boże, ten jego podbródek. Chciała się pobrać z tym podbródkiem. Chciała go zamknąć w złotej klatce.
- Źródło: rozdział 31
- Czasami pisanie jest jak zbieganie z górki. Palce zostają na klawiaturze, tak samo jak nogi zostają w tyle, nie nadążając za resztą ciała.
- Źródło: rozdział 31
- Zobacz też: klawiatura, pisanie
- – Czytałeś książki z serii?
– Widziałem filmy.
Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.
- – Jest jak nocny stolik – kwitowała Wren.
– Zawsze przy mnie stoi.
– … żebyś mogła odłożyć na niego gazetę.
(…)
– Lubię Abla. Jest taki stabilny.
– Właśnie opisujesz nocny stolik…- Postacie: Wren i Cath
- Źródło: rozdział 4
- – Musimy poznawać nowych ludzi. (…)
– Nie potrzebuję nowych ludzi.
– To właśnie dowodzi, jak bardzo ich potrzebujesz.- Postacie: Wren i Cath
- Źródło: rozdział 1
- – Na swoim biurku masz głowy Simona Snowa. (…)
– To tylko pamiątkowe popiersia.
– Żal mi ciebie, więc zostanę twoją przyjaciółką.- Postacie: Reagan i Cath
- Źródło: rozdział 4
- Zobacz też: przyjaźń
- – Nie sądzę, żebym się do tego nadawała. Do relacji chłopak-dziewczyna, osoba-osoba. Ja po prostu nikomu nie ufam. Nikomu. A im bardziej mi na kimś zależy, tym bardziej narasta we mnie pewność, że ta osoba się mną szybko zmęczy i będzie chciała się wycofać.
- Postać: Cath
- Źródło: rozdział 24
- Zobacz też: zaufanie
- – Nic mi nie jest. Wróciłem do gry.
– Co jest tą grą? (…) – Bieganie? Nadmiar pracy?
– Życie – odparł, może nieco zbyt głośno. – Życie jest moją grą.
- – No proszę, cała jesteś w swetrach. A to co, swetry nożne?
– To ocieplacze na nogi.
– Masz na sobie co najmniej cztery różne typy swetrów.
– To jest szalik.
– Wyglądasz, jakby cię ktoś obwiązał swetrami.
– Dobrze, już dotarło.- Postacie: Levi i Cath
- Źródło: rozdział 20
- Zobacz też: sweter
- – Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper.
Cath spojrzała na swój notatnik.
„Żeby zniknąć”.- Źródło: rozdział 2
- Spójrz na siebie. Ogarniasz świat, niczego się nie boisz. Ja za to boję się wszystkiego. I jestem szurnięta. Może nawet myślisz, że jestem szurnięta tylko odrobinę, ale to dlatego, że pokazuję ludziom zaledwie wierzchołek góry lodowej mojego szurnięcia. Pod powierzchnią lekkiego szurnięcia i niedostosowania społecznego jestem całkowitą porażką.
- Postać: Cath
- Źródło: rozdział 16
- W każdej nowej sytuacji wychodzi na jaw, że nikt człowiekowi nie wyjaśnia akurat tych najbardziej podchwytliwych zasad (a z reguły dotyczą one czegoś, czego nie da się wyguglać). Na przykład: gdzie jest początek kolejki? Co można zjeść? Gdzie należy stać, a gdzie siedzieć? Dokąd należy pójść po skończeniu posiłku i dlaczego wszyscy tak na ciebie patrzą? „Kurczę, no”.
- Opis: o stołówce.
- Źródło: rozdział 2
- (…) żeby być prawdziwym nerdem, trzeba preferować światy wymyślone nad rzeczywistość.
- Źródło: rozdział 25
- Zobacz też: rzeczywistość
- – „Żyli długo i szczęśliwie”, a nawet samo „żyli długo” nigdy nie jest kiczowate. To najszlachetniejsza i wymagająca ogromnej odwagi rzecz, na jaką mogą się zdecydować dwie osoby.
- Postać: Wren
- Źródło: rozdział 32