Przejdź do zawartości

Fangirl

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Fangirl – amerykańska powieść dla młodzieży napisana przez Rainbow Rowell. Tłumaczenie – Magdalena Zielińska.

  • Boże, ten jego podbródek. Chciała się pobrać z tym podbródkiem. Chciała go zamknąć w złotej klatce.
    • Źródło: rozdział 31
  • Czasami pisanie jest jak zbieganie z górki. Palce zostają na klawiaturze, tak samo jak nogi zostają w tyle, nie nadążając za resztą ciała.
  • – Czytałeś książki z serii?
    – Widziałem filmy.
    Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.
    • Postacie: Cath i Levi
    • Źródło: rozdział 11
    • Zobacz też: książka, oczy
  • – Jest jak nocny stolik – kwitowała Wren.
    – Zawsze przy mnie stoi.
    – … żebyś mogła odłożyć na niego gazetę.
    (…)
    – Lubię Abla. Jest taki stabilny.
    – Właśnie opisujesz nocny stolik…
    • Postacie: Wren i Cath
    • Źródło: rozdział 4
  • – Musimy poznawać nowych ludzi. (…)
    – Nie potrzebuję nowych ludzi.
    – To właśnie dowodzi, jak bardzo ich potrzebujesz.
    • Postacie: Wren i Cath
    • Źródło: rozdział 1
  • – Na swoim biurku masz głowy Simona Snowa. (…)
    – To tylko pamiątkowe popiersia.
    – Żal mi ciebie, więc zostanę twoją przyjaciółką.
    • Postacie: Reagan i Cath
    • Źródło: rozdział 4
    • Zobacz też: przyjaźń
  • – Nie sądzę, żebym się do tego nadawała. Do relacji chłopak-dziewczyna, osoba-osoba. Ja po prostu nikomu nie ufam. Nikomu. A im bardziej mi na kimś zależy, tym bardziej narasta we mnie pewność, że ta osoba się mną szybko zmęczy i będzie chciała się wycofać.
    • Postać: Cath
    • Źródło: rozdział 24
    • Zobacz też: zaufanie
  • – Nic mi nie jest. Wróciłem do gry.
    – Co jest tą grą? (…) – Bieganie? Nadmiar pracy?
    – Życie – odparł, może nieco zbyt głośno. – Życie jest moją grą.
    • Postacie: Cath i tata
    • Źródło: rozdział 20
    • Zobacz też: gra, życie
  • – No proszę, cała jesteś w swetrach. A to co, swetry nożne?
    – To ocieplacze na nogi.
    – Masz na sobie co najmniej cztery różne typy swetrów.
    – To jest szalik.
    – Wyglądasz, jakby cię ktoś obwiązał swetrami.
    – Dobrze, już dotarło.
    • Postacie: Levi i Cath
    • Źródło: rozdział 20
    • Zobacz też: sweter
  • – Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper.
    Cath spojrzała na swój notatnik.
    „Żeby zniknąć”.
    • Źródło: rozdział 2
  • Spójrz na siebie. Ogarniasz świat, niczego się nie boisz. Ja za to boję się wszystkiego. I jestem szurnięta. Może nawet myślisz, że jestem szurnięta tylko odrobinę, ale to dlatego, że pokazuję ludziom zaledwie wierzchołek góry lodowej mojego szurnięcia. Pod powierzchnią lekkiego szurnięcia i niedostosowania społecznego jestem całkowitą porażką.
    • Postać: Cath
    • Źródło: rozdział 16
  • W każdej nowej sytuacji wychodzi na jaw, że nikt człowiekowi nie wyjaśnia akurat tych najbardziej podchwytliwych zasad (a z reguły dotyczą one czegoś, czego nie da się wyguglać). Na przykład: gdzie jest początek kolejki? Co można zjeść? Gdzie należy stać, a gdzie siedzieć? Dokąd należy pójść po skończeniu posiłku i dlaczego wszyscy tak na ciebie patrzą? „Kurczę, no”.
    • Opis: o stołówce.
    • Źródło: rozdział 2
  • (…) żeby być prawdziwym nerdem, trzeba preferować światy wymyślone nad rzeczywistość.
  • – „Żyli długo i szczęśliwie”, a nawet samo „żyli długo” nigdy nie jest kiczowate. To najszlachetniejsza i wymagająca ogromnej odwagi rzecz, na jaką mogą się zdecydować dwie osoby.
    • Postać: Wren
    • Źródło: rozdział 32