Elżbieta Bawarska

Elżbieta Amalia Eugenia von Wittelsbach (zwana Sissi lub Sisi; 1837–1898) – cesarzowa Austrii i królowa Węgier od 1854; żona cesarza Franciszka Józefa I.

Wiem, że zmierzam do przerażającego kresu wyznaczonego mi przez los… Odejdę tak, jak ulatuje dym, dusza mnie opuści przez mały otwór w sercu…
- Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 160.

O Elżbiecie Bawarskiej

Była tak bardzo krytykowana, że nawet kiedy miała rację, poczytywano to jej za błąd.
- Autor: Zyta Burbon-Parmeńska
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, wyd. Muza, Warszawa 2014, s. 240.

Jej [księżny Diany Spencer] przedwczesna, nagła śmierć sprawiła, że w jednej chwili stała się ikoną, jak niegdyś cesarzowa Elżbieta, legendarna Sisi czy król bawarski Ludwik II. Wszyscy troje spełniali konieczne warunki, by stać się mitem: Elżbieta, Ludwik i Diana byli piękni, tajemniczy oraz tragicznie zmarli. Dlatego nieprzerwanie oddziaływali na wyobraźnię potomnych. Charakter pięknej, egocentrycznej cesarzowej Austrii był niezrozumiały; jeszcze za życia stanowił zagadkę dla współczesnych, także dla męża, który do śmierci darzył ją wielką miłością.
- Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, s. 228–229.

Nic nie zostało mi oszczędzone.
- Autor: Franciszek Józef I
- Opis: dowiedziawszy się o zabójstwie Elżbiety.
- Źródło: Paweł Wieczorkiewicz, Franciszek Józef I w: Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci, które tworzyły historię Polski, wyd. Świat Książki, Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, Warszawa 2000, ISBN 837311288X, s. 317.

Nikt nigdy nie dowie się, jak bardzo ją kochałem.
- Autor: Franciszek Józef I
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, op. cit., s. 240.

W łańcuchu kobiet przewrotnych, zdradzieckich, dyszących zemstą, żądnych klejnotów i królewskiej korony dla ślicznej latorośli królewskiego rodu Wittelsbachów nie ma miejsca. Cesarzowa starała się nie czynić nikomu przykrości, miała dość ambiwalentny stosunek do splendoru cesarskiego dworu, nie interesowały jej dworskie intrygi. Bardzo naturalna, kochała przyrodę, jazdę konną, piesze wycieczki w góry, uprawiała gimnastykę – na dworze cesarzy Austro-Węgier styl życia wręcz niedopuszczalny. Łagodna, dobra i spokojna Elżbieta nie zaznała jednak na cesarskim dworze wiele szczęścia. Ślepy los obszedł się z nią wyjątkowo okrutnie i za koronę zapłaciła zbyt wysoką cenę. A przecież nie o koronie marzyła, lecz o szczęściu u boku wysokiego, goniącego za nią rozmarzonymi oczami kuzyna Franzi…
- Autor: Laura Smokowicz, Sławne żony i kochanki. Tragiczne i wiarołomne, Instytut Wydawniczy Kreator, Białystok 2004, ISBN 833440275, s. 182–183.

Życie Sissi było w istocie jedną wielką udręką. Doprowadzała się do stanów bliskich szaleństwa, cierpiała na chroniczną depresję i wciąż przeżywała huśtawkę nastrojów, objawiającą się naprzemiennymi napadami euforii i chorobliwego, niczym nieuzasadnionego lęku. Jej obsesja na punkcie urody i najprzeróżniejszych zabiegów upiększających była tylko jednym z objawów. Jednego dnia oznajmiała, że będzie się kąpać wyłącznie w ciepłej oliwie. Każdego ranka spędzała przynajmniej godzinę przed lustrem, czesząc i układając swoje wspaniałe kasztanowe włosy, tak długie, że stojące za jej krzesłem dzieci czasami na nie nadeptywały. Póki jeszcze żyły. Po Rudolfie Sissi straciła bowiem także mającą zaledwie 2,5 roku córkę Zofię.
- Autor: Jean-Christophe Buisson, Zamordowani. Najsłynniejsze zabójstwa polityczne w historii, tłum. Monika Szymaniak, Wydawnictwo Filia, Poznań 2013, ISBN 9788363622343, s. 136.