Egipcjanin Sinuhe

Egipcjanin Sinuhe (fiń. Sinuhe egyptiläinen) – najsłynniejsza powieść historyczna Miki Waltariego z 1944 roku; tłum. Zygmunt Łanowski.

Człowiek nie powinien nigdy być zbyt szczęśliwy, gdyż nie ma nic bardziej przelotnego i nietrwałego jak ludzkie szczęście.

Doprawdy, jesteś szalony i pewnie nie widziałeś nic w życiu, lecz wzrosłeś zakutany w worku. Bo człowiek nie może żyć, jeśli nie czuje się lepszy od innego człowieka, i nie ma człowieka tak nędznego, żeby pod jakimś względem nie mógł się czuć lepszy od drugiego. Jeden dumny jest ze zręczności swoich rąk, inny z siły swoich barków, złodziej dumny jest ze swej chytrości, sędzia z mądrości, chciwiec z oszczędności, żona ze swej cnoty, a ladacznica z wyzbytej przesądów natury. I nic nie sprawia człowiekowi większego zadowolenia jak świadomość, że pod jakimś względem lepszy jest od innych. Toteż i my czujemy się ogromnie radzi, że jesteśmy mądrzejsi od ciebie i bardziej kuci od ciebie, choć jesteśmy tylko biedakami i niewolnikami, a ty umiesz czytać i pisać.
- Źródło: t. II, wyd. Czytelnik, Warszawa 1987, s. 349.

I nie jest winą kobiety, gdy zwraca się ona ku innemu mężczyźnie, lecz jest to wina mężczyzny, ponieważ nie potrafi dać jej tego czego potrzebuje.

Już tak jest, że nie ma człowieka, który by nie poczuł się chory, gdy się go o tym długo i uparcie zapewnia, on zaś zaczyna się w siebie wsłuchiwać. Każdy ma bowiem wewnętrzną potrzebę rozkwilania się nad samym sobą i pragnie, by się nim opiekowano, a lekarze wiedzieli o tym zawsze i bardzo się dzięki tej wiedzy wzbogacili.

Nawet gdyby przyszły czasy, kiedy nie będzie już bogatych ani biednych, to zawsze jeszcze będą mądrzy i głupi, chytrzy i naiwni. Tak zawsze było i tak też pozostanie na zawsze. Silny stawia stopę na karku słabego, a chytry wyłudza od naiwnego jego sakiewkę i każe głupiemu pracować dla siebie, bo człowiek jest zwierzęciem zdradliwym i nawet jego dobroć jest połowiczna, tak że dopiero tez, kto leży na łopatkach i nigdy się już nie podniesie, jest całkiem dobry.

Nic na świecie nie jest doskonałe. Brzegi każdego bochenka chleba są przypalone, a każdy owoc ma dziurki wydrążone przez robaki, kiedy zaś człowiek napije się zdrowo, musi potem cierpieć od przepicia. Toteż nie ma również doskonałej sprawiedliwości. Każda sprawiedliwość zawiera niesprawiedliwość, nawet dobre uczynki mogą mieć złe następstwa, a najlepsze zamiary mogą prowadzić do śmierci i zagłady.

Piękność w połączeniu z mądrością u kobiety, która ma serce z kamienia, są bardziej niebezpieczne niż obnażone noże. I nie sądzę, by na tym świecie było coś bardziej zgubnego niż kobieta piękna i mądra, lecz bez serca.

Uczynek człowieka jest jak kamień wrzucony do wody.Pluska głośno i robi kręgi na wodzie, po chwili jednak woda znowu jest spokojna, a po kamieniu nie ma śladu. Tak też jest z pamięcią człowieka.

Wierność kobiety jest jak wiatr, który pozostaje zawsze taki sam, tylko zmienia kierunek.