Dyskalkulia

Dyskalkulia rozwojowa – zaburzenie zdolności matematycznych, mające swoje źródło w genetycznych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednim podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem.

• Dyskalkulia to humbug naukowy. Pojęcie „dyskalkulia” zrodziło się w latach 30. XX wieku. Przypuszczano, że jest takie miejsce w mózgu, w którym koncentrują się zdolności matematyczne i jego uszkodzenie powoduje wrodzoną niemożność nauczenia się matematyki. Ta teoria nie została nigdy potwierdzona.
  • Autor: Zbigniew Marciniak, „Rzeczpospolita”, MEN nie chce słyszeć o dyskalkulii , 12 sierpnia 2009

• Nie planujemy żadnych zmian w ocenie uczniów z dyskalkulią. Wręcz przeciwnie - stopniowo będziemy likwidować ulgi dla dyslektyków i dysortografów.
  • Autor: Grzegorz Żurawski (rzecznik prasowy MEN), gazeta.pl, 28 listopada 2010

• Są ludzie przywiązani do teorii dyskalkulii, kochają ją i nie znają innej. Ta teoria ładnie się nazywa i daje jakieś wyjaśnienie, dużo łatwiejsze niż proponowane przeze mnie. Tylko że to jest zupełnie inna filozofia. Oni mówią dziecku: jesteś uszkodzony, nie umiesz, bo taki się urodziłeś i każą zwolnić je z wysiłku. Niektórzy naukowcy dochodzą wręcz do wniosków, że pewnych dzieci nie warto kształcić. Nie wolno wysnuwać tak kategorycznych wniosków.
  • Autorka: Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Dzieci nie chorują na dyskalkulię, „Wiedza i Życie”