Doris Lessing

Doris Lessing (z domu Doris May Tayler; 1919–2013) – brytyjska pisarka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Opowieści afrykańskie

(ang. African Stories; tłum. Jacek Manicki, Krzysztof Obłucki; wyd. Albatros, 2008)

Czytałam o tym uczuciu, o tym jak rozległość i cisza Afryki potrafią skondensować się pod palącym odwiecznym słońcem i zmaterializować w umyśle, a wtedy nawet ptaki zdają się krzyczeć złowróżebne, a drzewa i skały emanować groźną aurą. Człowiek zaczyna poruszać się ostrożnie, jakby się bał zbudzić coś starego i złego, coś mrocznego, wielkiego i gniewnego, co może nagle powstać i zaatakować go od tyłu. Patrzy na gąszcz drzew i wyobraża sobie zwierzęta, które mogą się tam czaić; patrzy ze zgrozą na rzekę (…), tworzącą rozlewiska tam, gdzie nocą przychodzą zaspokoić pragnienie antylopy, a krokodyle chwytają je za aksamitne pyski i wciągają w głębię.
- Źródło: s. 77

To kwestia godzin. Jeszcze kilka i ten skarbczyk wspomnień i doświadczeń rozpłynie się w nicości. To potworne, że istota ludzka, która jakimś cudem przetrwała tyle dziesięcioleci wojen, chorób i wypadków, umiera w końcu i nic po niej nie pozostaje.
- Źródło: s. 35

Zrzędząca baba w domu to jak pchła na ciele – można się podrapać, ale ona zawsze przeskoczy w inne miejsce, i człowiek nie zazna spokoju, dopóki jej nie zabije.
- Źródło: s. 146

(ang. Under My Skin; tłum. Anna Gren)

Każda powieść jest czyjąś historią, w przeciwieństwie do życia, które jest splotem wydarzeń.

Moje wczesne dzieciństwo zostawiło we mnie rany na długie lata. Jest to dramatyczne stwierdzenie i w gruncie rzeczy dość niesmaczne (…).

(ang. Walking in the Shade; tłum. Elżbieta Kowalewska)

Niemożliwe jest opisanie życia pisarza, bo jego prawdziwej części nie da się zapisać.

Prawdziwe, dobre książki, te, które naprawdę wyznaczają model, nadają ton narodowemu piśmiennictwu czy kulturze, zawsze były i będą przeznaczone dla mniejszości. Żadna skala „promocji” nie zmieni takiej książki w bestseller.

Trzeba zrozumieć jedno: recenzenci przeważnie kierują się emocjami. Zapewne powinni wyważać, harmonizować, myśleć, oceniać, lecz często tylko poruszają uczucia.

Kobiety dlatego są takimi tchórzami, że tak długo były na wpół zniewolone. Liczba kobiet gotowych bronić tego, co naprawdę myślą, czują, czego doświadczają z ukochanym mężczyzną, jest wciąż niewielka. Gdy mężczyzna powie: Jesteś niekobieca, agresywna, odbierasz mi męskość – większość kobiet ucieka jak piesek, w którego ktoś cisnął kamieniem. Wierzę, że każda kobieta, która wychodzi za mężczyznę stosującego takie groźby, albo w jakikolwiek sposób traktuje go poważnie, zasługuje na wszystko, co ją spotyka.
- Źródło: Złoty notes, Warszawa 2009, tłum. Bohdan Maliborski.
- Zobacz też: kobieta

– Nie jestem samotna – odparła Mary zgodnie z prawdą. Samotność, pomyślała, to pragnienie towarzystwa innych ludzi. Ale nie zdawała sobie sprawy, że przez brak towarzystwa samotność może niezauważalnie poczynić duchowe spustoszenie.
- Źródło: Trawa śpiewa (ang. The Grass is Singing)

Począwszy od pewnego wieku – dla niektórych nadal bardzo młodego – nie ma już nowych ludzi, zwierząt, marzeń, twarzy, wydarzeń: wszystko działo się przedtem, wszystkich kiedyś już widziałam – w innych maskach, inaczej ubranych, należących do innych narodowości, o innym kolorze skóry, ale to ci sami, ciągle ci sami. Wszystko jest echem i powtórzeniem; nawet żal stanowi tylko nawrót czegoś dawno wyrzuconego z pamięci, co wyraża się niewiarygodnym bólem, przepłakanymi dniami, samotnością, świadomością zdrady.
- Źródło: O kotach