Daniel Beauvois

Daniel Beauvois (ur. 1938) – francuski historyk i slawista, pisarz i autor tłumaczeń.

Badania kresowych mitów ujawniają drastyczny rozziew między tym, co wyobrażone a tym, co historyczne i konkretne. Frustracja rodzi tutaj schizofrenię, którą trzeba dobrze rozpoznać jako stały czynnik historii polskiej. Panujący „dobrodzieje” byli z reguły wyzyskiwaczami, a bojownicy o niepodległość Polski, nie uznawali na ogół narodowych dążeń Ukraińców czy Białorusinów.
- Źródło: Avant-propos de l’editeur, w: Les confins de l’ancienne Pologne. Ukraine-Lituanie-Bielorussie XVIe – XX siecles, Lille 1988, s. 8.
- Zobacz też: Kresy Wschodnie

Bezczelnych historyków, którzy trudzą się mozolnie w archiwach i wykazują, że nieludzkie traktowanie chłopów kresowych jest głównym powodem tragedii XX w., oskarża się o marksizm i głoszenie walki klas. A przecież do tego samego wniosku można dojść, kierując się chrześcijańskim miłosierdziem lub zwykłą litością!
- Źródło: Kres kresomanii!, „Gazeta Wyborcza”, 8–9 września 2012.

Bunty, bunty, bunty. Nieprzerwane pasmo buntów i cierpień. (…) Kultywowany w literaturze i niektórych rodzinach mit o kresowej idylli miał niewiele wspólnego z rzeczywistością. Szlachta nie tylko wyzyskiwała chłopów ekonomicznie, ale gdy ci się buntowali, wzywała na pomoc carską policję i wojsko.
- Źródło: Polacy na Ukrainie 1831–1863. Szlachta polska na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie, Instytut Literacki, Paryż 1987.

Dla Polaków nadszedł czas uznania „kolonialnego” charakteru ich obecności na Ukrainie, z której w końcu zostali wygnani. Możemy dyskutować i twierdzić, że bardzo dawne panowanie Polaków na prawym brzegu Dniepru – przez ponad cztery stulecia – miało raczej charakter feudalny, co potwierdzają rusińskie korzenie wielu znacznych rodów (acz daleko nie wszystkich) spolonizowanych od XVII wieku, lecz zarówno sposób traktowania miejscowej ludności, jak i typ gospodarki latyfundialnej, nastawionej przede wszystkim na eksport, przypomina nade wszystko system kolonialny właśnie.
- Źródło: Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793–1914, Lublin 2005, s. 725.
- Zobacz też: Ukraina

Może w końcu Kresy są potrzebne jako metaprzestrzeń przygody i figura utraconego raju. Mniejsza o to, że dawne ziemiaństwo zaprzepaściło tam szanse harmonijnego i godnego życia z ludem. Dzielni bohaterowie książek Sienkiewicza pozwalają zapomnieć o ponurych realiach przedstawianych przez historyków. Kojący mit nie może być kłamliwy.
- Źródło: Kres kresomanii!, „Gazeta Wyborcza”, 8–9 września 2012.

Stosunki między Polakami a Ukraińcami przypominały najczęściej stosunki między panem a niewolnikiem. (…) były tak okrutne, jak na amerykańskich plantacjach bawełny, na francuskiej Martynice albo gdzieś w Afryce.
- Źródło: Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793–1914, Lublin 2005, s. 584.

Zobacz też: