Claudio Monteverdi

Claudio Monteverdi (1567–1643) – włoski kompozytor z okresu przełomu renesansu i baroku.

Doszedłem do przekonania, że spośród namiętności czy też skłonności duszy istnieją trzy podstawowe, a mianowice gniew, opanowanie, pokora albo błaganie.
- Havendo io considerato le nostre passioni, od'affettioni, dell' animo, essere tre le principali cioe, ira, temperanza, et humiltà o supplicatione (wł.)
- Źródło: Szymon Paczkowski, Claudio Monteverdi. Nauka o afektach i seconda pratica, „Przegląd Muzykologiczny” nr 1, 2001, s. 41.
- Zobacz też: emocje

Wiedząc, że to właśnie przeciwieństwa gwałtownie poruszają naszą duszę, celem wszelkiej dobrej muzyki winno być to poruszenie.
- Sapendo che gli contrarii sono quelli che movono grandemente l'animo nostro, fine del movere che deve havere la bona Musica (wł.)
- Źródło: Szymon Paczkowski, Claudio Monteverdi. Nauka o afektach i seconda pratica, „Przegląd Muzykologiczny” nr 1, 2001, s. 40.
- Zobacz też: przeciwieństwo

O Claudiu Monteverdim

[…] Monteverdi jest w rzeczywistości bardziej futurystyczny niż inni kompozytorzy tego okresu.
- Źródło: Roberta Mameli, Rozmowa z Robertą mameli, rozm. przepr. Mariusz Trojanowski, „Muzyka21” 6 (179), czerwiec 2015, s. 7

Monteverdi to geniusz, szkoda, że zachowały się tylko trzy napisane przez niego opery.
- Źródło: Michał Czerniawski, Michał Czerniawski: polski kontratenor u Gardinera, rozm. przepr. Filip Lech, culture.pl, 23 lutego 2018
- Zobacz też: opera

Geniusz Monteverdiego wyeksploatował, zda się, wszystkie ekspresyjno-dramaturgiczne możliwości madrygału jako odrębnej formy; a równocześnie maksymalnie tę formę otworzył i wytyczył kierunki rozwoju dla wywodzących się z madrygału nowych form i gatunków muzyki. […] Na Monteverdim tedy dzieje formy madrygału właściwie się kończą.
- Źródło: Bohdan Pociej, Madrygał, „Meakultura”, 23 sierpnia 2013
- Zobacz też: madrygał

Od czasu Monteverdiego muzyka sakralna nie była już nigdy tym samym co przedtem, czyli spekulatywnym ukazaniem porządku i harmonii sfer, odczytywanej za pomocą rozumu ludzkiego w stworzeniu i w duszy ludzkiej. Muzyka sakralna stała się odtąd próbą odmalowania tajemnic wiary za pomocą świeckich muzycznych środków wyrazu.
- Źródło: Antonina Karpowicz-Zbińkowska, Nieszpory Maryjne Monteverdiego jako zagadka liturgiczna, „Christianitas” 2018, nr 74, s. 203.

Powiedzieć, że muzyka Monteverdiego jest w szczególny sposób nasycona ekspresją – to mało.
- Źródło: Bohdan Pociej, Idea, dźwięk, forma. Szkice o muzyce, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1972, s. 60.

Świat muzyki Monteverdiego jest to „świat poruszony” i wzburzony, w najbardziej zresztą estetycznym sensie.
- Źródło: Bohdan Pociej, Idea, dźwięk, forma. Szkice o muzyce, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1972, s. 68.

Twierdzę, że Monteverdi był fizycznie niezdolny do napisania dzieła, które stawałoby po ciemnej stronie mocy.
- Źródło: Dariusz Czaja, Trucizna miłości, „Dwutygodnik” nr 84, czerwiec 2012